AnalizaFinansowaTeoriaPrakty34

Teoria i praktyka analizy finansowej w przedsiębiorstwie

Ko    -    wartość kapitału obcego,

K    -    wartość zainwestowanego kapitału w przedsiębiorstwie

(K=Ko + Kw),

kw    -    koszt kapitału własnego,

Kw    -    wartość kapitału własnego.

Średni ważony koszt kapitału można ustalić zarówno w oparciu

0    rynkową, jak i księgową wartość kapitałów własnych i kapitałów obcych. W literaturze proponuje się, jako lepszą, rynkową wycenę kapitałów. Oparta jest ona na oczekiwaniach akcjonariuszy odnośnie zdolności spółki do generowania przepływów pieniężnych w przyszłości. Stanowi ona dobre przybliżenie rzeczywistych wpływów pieniężnych, które można uzyskać przy sprzedaży określonych papierów wartościowych. Większa spójność tej metody wyceny z teorią finansów związana jest jednak z rosnącą złożonością i pracochłonnością prac analitycznych.

Wartość księgowa odzwierciedla natomiast wysokość kapitału zainwestowanego w przeszłości. Jej wykorzystanie uzasadnia się trudnością określenia wartości rynkowej, szczególnie zaś kapitału własnego. Wycena rynkowa kapitału własnego podlega też znacznie częstszym zmianom niż wycena księgowa i nic zawsze jest związana z wynikami uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo. I wreszcie udział długu wyliczony według wartości rynkowej jest zwykle mniejszy niż dla wartości księgowych, co pomniejsza relatywnie jego udział w kształtowaniu kosztu kapitału w przedsiębiorstwie.¹³⁸

Ustalając docelową strukturę kapitału określa się sposób finansowania w dłuższym okresie przedsięwzięć inwestycyjnych przedsiębiorstwa. Stwarza to podstawy dla odpowiedniego sterowania działalnością w poszczególnych okresach wraz ze zmianą wartości rynkowej akcji

1    zwiększenie aktywności rynku kapitałowego, szczególnie w drodze nowych emisji papierów wartościowych, a także warunków gospodarczych lub politycznych.

W tym drugim przypadku rozważa się oddziaływanie takich indywidualnych czynników, jak: zdolność do funkcjonowania firmy w długim okresie, zachowawcze postawy menedżerów, nastawienie pożyczkodawców i instytucji określających wartość firmy, rezerwy w możliwościach zaciągania długów, kontrola, struktura aktywów, stopa wzrostu, zyskowność, podatki.¹³⁹

¹³⁸ A. Dulinicc, op.cit., s. 101.

^IW Por. W. Pluta, op.cit., s. 102-119.

334