DSCN1643

50

], Podstawy procesów odlewniczych

Ze wzoru (1.27) wynika również, że zarodkowanie będą ułatwiać tylko te cząstki, których powierzchnie są dobrze zwilżalne przez ciekły metal (0 < 180").

Skuteczność zarodkotwórczego oddziaływania cząstki jest również funkcją dopasowania odległości międzypłaszczyznowych sieci krystalicznej w cząstce i zarodku powstającym na jej powierzchni. Łatwo przewidzieć, że katalityczne oddziaływanie cząstek jest tym większe, im mniejsze jest niedopasowanie sieci obu materiałów, tzn. im mniejsza jest różnica odległości międzypłaszczyznowych w obu materiałach, wyrażona w procentach odległości między-płaszczyznowej sieci zarodka. Z rysunku 1.36 wynika, że przechłodzenie wymagane do zainicjowania procesu zarodkowania rośnie ze stopniem niedopasowania sieci Q5j.

Częstość zarodkowania tj. liczba zarodków o wielkości nieco większej od krytycznej, powstających w jednostce objętości w ciągu jednej sekundy [l/(m³-s)j, jest opisana przybliżonym równaniem w postaci

(1.28)

albo heterogenicznego AG^, = AGI— f(ffk k — stała Boltzmanna.

gdzie: AG* — energia aktywacji procesu zarodkowania homogenicznego AGI_

Prndtodnntł, °c

Odlewanie

koawenrjtealne

<S3

Krzepnięcie

kierunkowe

<a

&

Rjwmek 137. Schemat mikrostruktury

”    »» w V ~v sapał

imrtoam Knowanego w chrrwpi biodrowych, uzyskiwanej przy odfcwanau towacjnsiliy oraz w »»ntdf»A

kienakowego odprowadzenia depta [2f]