202 Weryfikacja hipotez statystycznych
W kolejnej tabeli zamiast liczebności umieszczamy iloraz kwadratu różuk y pomiędzy liczebnościami empirycznymi, a teoretycznymi przez liczebność teoretyc/m|,
202 Weryfikacja hipotez statystycznych
Tabela 6.12
Obserwacje |
I |
II |
Razem |
>6 |
0,41 |
0,41 |
0,82 |
<=6 |
0,41 |
0,41 |
0,82 |
Razem |
0,82 |
0,82 |
1,64 |
Wyznaczona ,=i JM
Dla poziomu istotności C0= 0,05 przy jednym stopniu swobody wartość rozkładu / odczytam z tablic wynosi =3,841. Zatem ;jf2 =1,64 &W = ^3,841;oo), nie nut więc podstaw do odrzucenia hipotezy Ho Na poziomie istotności 0,05 nie można zatem stwierdzić, żc studenci I i II roku różnią się statystycznie pod względem opuszczania przez nich obowiązkowych zajęć.
Źródło: Obliczenia własne w ten sposób statystyka (6.6) wynosi
—-— = 1,64.
nu
Niech będą dane dwie populacje generalne o ciągłych rozkładach dystrybuant F t(x) \F2(x), z których wylosowano jednakową liczbę parami odpowiadających sobie n elementów. Oznacza to, że wartości obu prób si| wzajemnie powiązane, gdyż odnoszą się do elementów połączonych parami, Opierając się na tych wynikach należy zweryfikować hipotezę
Hjjt dwie próby pochodzą z populacji o jednakowym rozkładzie, tzn, F,(x)=F2(x),
wobec hipotezy alternatywnej
Hd dwie próby różnią się istotnie pod względem postaci rozkładu. Weryfikacja hipotezy H0 testem znaków przebiega następująco:
I. badamy znak różnicy par wyników w obu próbach i znajdujemy liczbę tych znaków, których jest mniej (jeśli są w próbie pary o identycznych
wartościach, to nie rozważamy ich w teście), tzn. /' iltinO'", r ), gdzie /■' i r
oznaczają odpowiednio liczbę znaków ujemnych i dodatnich różnic rozważanych par wyników,
2. z tablic rozkładu liczby znaków odczytujemy dla liczby par wyników n oraz przyjętego poziomu istotności a taką wartość krytyczną ra że
1. obszar odrzucenia ma postać W =(0;r V
I. jeżeli r e W, to odrzucamy hipotezę H0 na rzecz hipotezy alternatywnej, w przeciwnym przypadku tzn. gdy r £ W brak podstaw do odrzucenia hipotezy, że obie próby pochodzą z jednej populacji.
Przykład 6.7
Tabela 6.13 zawiera dane dotyczące liczby detali wykonanych przez tych samych pracowników w czasie pracy na dwóch różnych zmianach:
Wydajność pracowników pracujących na dwu różnych zmianach
Tabela 6.13
Lp. |
Pierwsza zmiana |
Druga zmiana |
16 |
115 |
111 |
17 |
120 |
106 |
18 |
104 |
105 |
19 |
109 |
102 |
20 |
103 |
102 |
21 |
102 |
100 |
22 |
114 |
110 |
23 |
111 |
108 |
24 |
116 |
118 |
25 |
105 |
103 |
26 |
108 |
105 |
27 |
110 |
100 |
28 |
104 |
95 |
29 |
90 |
90 |
30 |
103 |
100 |
,p. |
Pierwsza zmiana |
Druga zmiana |
1 |
124 |
114 |
2 |
114 |
115 |
3 |
103 |
105 |
4 |
109 |
105 |
5 |
101 |
95 |
6 |
136 |
120 |
7 |
94 |
96 |
8 |
106 |
103 |
9 |
105 |
105 |
10 |
106 |
100 |
11 |
111 |
108 |
12 |
110 |
104 |
13 |
116 |
110 |
14 |
98 |
90 |
15 |
100 |
94 |
Źródło: Dane umowne
Na poziomie istotności 0,05 sprawdzić, czy wydajność pracowników na obu zmianach jest jednakowa.
Rozwiązanie Stawiamy hipotezy:
11(>: wydajność pracowników nu obu zmianach jest jednakowa; II|: wydajność pracowników na obu zmianach jest różna