ksi C4 85 C5 BCka 20005

s:t

/'.< *i« !■*// \turii fCiiUofiMU kirf

ści wójiec oryginału, /arówno w zawartości treściowej, jak w for-macli językowych. W wiciu wypadkach można mówić raczej o tra-westacjftch ni/ stylizacjach. W każdym razie ou pierwszy zrozumiał, że niektóre pieśni liniowe wystarczy nie/nac/nie tylko przekształcić, l»y stały $ię odpowiednie dla dzieci.

Maria Konopnicka mogła jiodąźać przetarł) m ju/ szlakiem, w dalszych poszukiwaniach wybrała jednak własną drogę. Wykorzystując motywy ludowe nie dokonywała na materiale zapisanych tekstów świadomych zabiegów styłizacyjnyeh, lecz jedynie chwytała nuty pieśni, ich tonację i rytm wewnętrzny, rytmy te ,,podsłuchała" juk gdyby wrażliwym uchem, czerpiąc je zarówno z autentycznych pieśni śpiewanych w środowisku wiejskim, dobrze jej znanym, jak z poezji swych |H>przcdników.

W porównaniu z Lenartowiczem Konopnicka wniosła nowe elementy. Po pierwsze, choć od zapisów oryginalnych pieśni ludowej była na |>ozór dalsza, to jednak były to stylizacje bardzo duchowi pieśni tej bliskie. Wydaje się, Ze elementy Indowe, choć mniej ..dosłowne", grały tutaj inna role i' lyipnpniyka przesyciła swe dziecięce poezje silnym czynnikiem ciihmjon.ilnymTto właśnie wiązało iiiulcgó odbiorcę o wiele bardziej z Życiem ludu, /. wiejskim krajobrazem ni/ surowe rytmy bliższe autentycznym, ludowym. Po drugie: Konopnicka umiała świadomie |>odkreślić moment ,,dziecięcy", czy to w postaci bohatera, czy to w pewnych obrazach pobudzających wyobraźnię. To, co u Lenartowicza było jeszcze intuicyjne, a czasem przypadkowe, stało się świadomym nawiązywaniem do motywów ludowych |X) to, by zbliżyć dziecko do Życiu ludu. by zaczarować jo wiejska piosenką.

Autoika baśni O krasnoludkach... /dawała sobie sprawę, Ac,.śpię wać wraz z dziećmi" .oznaczało przede wszystkimi budzić w nich najbardziej osobisty stosunek do zjawisk przyrody, wAi«kł których ważny był i szum drzew, i s/mer strumyka, i szelest rozkwitających kwiatów. Tc wszystkie tony' i dźwięki układały się w pieśń śpiewaną przez samą przyrodę, autorka zaś była jak gdyby pośledni kiciu, który przekazywał dzieciom tę pieśń, tłumaczy) jej sens. Owo zbliżenie dziecka do przyrody osiąga poetka w batdzo różny sposób, (za.sem zwraca się do małego odbiorcy’ bcz|K>łrcdnio;

„A t cis cis wy, dzieci,

O cym fdaittk iftifu -i,