384 II Anestezjologia ogólna
4.8.2 Postępowanie śródoperacyjne
Wszystkie leki należy dawkować ostrożnie, ponieważ u tych chorych występuje najczęściej zwiększona wrażliwość.
Pacjenci z niedoczynnością tarczycy są szczególnie zagrożeni wystąpieniem następujących zaburzeń:
- spadku temperatury ciała,
- hipowentylacji,
- hiponatremii spowodowanej rozcieńczeniem krwi. Niekontrolowanemu spadkowi temperatury ciała można zapobiec stosując odpowiednią ochronę cieplną w okresie okołooperacyjnym, hipowentylacji - dzięki stosowaniu oddechu kontrolowanego podczas znieczulenia ogólnego oraz w okresie pooperacyjnym aż do powrotu wydolnego oddechu spontanicznego, a hiponatremii z rozcieńczenia -przez ograniczenie podaży płynów.
Schorzenie polega na nadmiernym wydzielaniu hormonu wzrostu (STH). Najważniejszymi objawami są:
- retencja sodu i potasu,
- hiperglikemia,
- miażdżyca,
- zaburzenia rytmu serca.
Badanie przedoperacyjne powinno zmierzać do wykrycia zaburzeń czynnos;ci układów krążenia i oddechowego oraz dokładnego oznaczenia stężenia glukozy we krwi i zastosowania odpowiedniego leczenia.
Moczówka prosta jest wywołana zmniejszonym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego (ADH). Z tego powodu występuje oddawanie dużych ilości rozcieńczonego moczu i wtórna polidypsja. Najczęściej stosuje się leczenie substytucyjne wa-zopresyną lub desmopresyną (.Minirin).
Postępowanie przedoperacyjne: ocena stanu wo-lemii, wyrównanie hipowolemii.
W tym zespole ADH jest wydzielany niezależnie od osmolarności surowicy, która jest czynnikiem regulującym wydzielanie ADH u osób zdrowych. Następstwami są hiponatremia i retencja płynów. Leczenie zależy od przyczyny wywołującej, a ponadto konieczne jest ograniczenie ilości podawanych płynów.
5.1 Otyłość
Otyłości (> 40% idealnej masy ciała) towarzyszy zwiększona zachorowalność i umieralność przy leczeniu chirurgicznym. Szczególne znaczenie dla anestezjologa mają zaburzenia czynności układów krążenia i oddechowego występujące u tych chorych.
Zagrożenia występujące u otyłych pacjentów:
- nadciśnienie tętnicze, czasem z niewydolnością lewej komory serca,
- zmniejszenie rezerwy sercowej,
- w aspekcie anestezjologicznym - hipotonia, nadciśnienie, tachykardia, hiperwolemia,
- obturacja dróg oddechowych w czasie znieczulenia przez maskę,
- zmniejszenie czynnościowej pojemności zalegającej z wielkim ryzykiem hipoksji i zaburzeń oddychania w okresie pooperacyjnym,
- zwiększona objętość soku żołądkowego z dużą kwasowością, zwiększone ryzyko aspiracji,
- zespół hipowentylacji (zespół Pickwicka, u ok. 5%).
Znieczulenie. Wybór metody znieczulenia, pomijając choroby towarzyszące, zależy także od rodzaju planowanego zabiegu operacyjnego. Znieczulenie regionalne (podpajęczynówkowe i zewnątrzopono-we) przy zabiegach obwodowych jest na ogół możliwe, jednak koniecznie trzeba unikać silniejszej se-dacji. W czasie zabiegu pacjenci powinni otrzymywać tlen przez maskę. Znieczulenie ogólne zawsze z intubacją i oddechem kontrolowanym. Znieczulenie przez maskę powinno się bezwarunkowo wykluczyć. Często, w okresie przedoperacyjnym, zalecana jest farmakologiczna profilaktyka aspiracji (ra-nitydyna i metoklopramid). Ekstubację należy wykonać u wybudzonego pacjenta w pozycji półsie-dzącej. Zaleca się prowadzenie intensywnego nadzoru przez 2 pierwsze dni po operacji.