larsen0772

772 II Anestezjologia ogólna

wskazane jest przede wszystkim w przypadku klinicznie objawowych niedoborów czynników krzepnięcia.

Według wytycznych Niemieckiej Izby Lekarskiej (1996) obecnie istnieją następujące wskazania do podania FFP:

-    leczenie nagłych przypadków klinicznie istotnej skłonności do krwawień lub krwawień objawowych, występujących przy kompleksowych zaburzeniach układu krzepnięcia, przede wszystkim w ciężkich uszkodzeniach miąższu wątroby,

-    rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe (DIC),

-    koagulopatie z utraty i/lub rozcieńczenia,

-    substytucja w przypadku niedoboru czynników' V i XI (nie są dostępne żadne koncentraty tych czynników),

-    zakrzepowa plamica małopłytkow'a,

-    transfuzja wymienna.

W wytycznych ASA odnos'nie do stosowania osocza w praktyce ujęte są następujące wskazania:

-    nagła konieczność przerwania działania kumaryn,

-    korekcja niedoboru znanego czynnika, jeśli nie jest dostępny jego koncentrat,

-    leczenie krwawienia z mikrokrążenia, gdy czas protrombinowy i PTT wydłużone są więcej niż 1,5-krotnie,

-    leczenie krwawienia z mikrokrążenia podczas masywnych przetoczeń, jeśli czas protrombinowy i PTT są nieoznaczalne.

Według wytycznych Niemieckiej Izby Lekarskiej świeżo mrożone osocze (FFP) nie jest wskazane:

-    jako uzupełnianie strat krwi,

-    jako rezerwuar albumin i białka stosowany w celu podniesienia ciśnienia koloidoosmotycznego,

-    do odżywiania parenterałnego,

-    do substytucji immunogłobulin.

Przeciwwskazania

Świeżo mrożone osocze (FFP) jest bezwzględnie przeciwwskazane u pacjentów niezgodnych grupowo. Zgodnie z wytycznymi Niemieckiej Izby Lekarskiej istnieją następujące przeciwwskazania względne:

-    dekompensacja krążeniowa, obrzęk płuc,

-    niedobór IgA,

-    rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe (DIC) bez leczenia zaburzenia podstawowego,

4.4.2 Dawkowanie

Dawkowanie FFP zależy od obrazu klinicznego uzupełnianego badaniami koagulologicznymi. W przeprowadzeniu terapii przydatne jest przyjęcie istnienia następującej, podstawowej reguły Fausta: 1 ml FFP/kg zwiększy zawartość czynników krzepnięcia u biorcy o ok. 1-2%.

9 Zasadniczo świeżo mrożone osocze (FFP) po-9Hn winno być dawkowane w taki sposób, aby osiągnąć minimalny poziom aktywności oso-czowych czynników krzepnięcia - 30%. Konieczne jest więc zazwyczaj przetoczenie 10-15 ml/kg osocza.

Ostre utraty krwi. Według wytycznych Niemieckiej Izby Lekarskiej podawanie FFP powinno się rozpocząć dopiero wtedy, gdy utrata krwi wynosi więcej niż 65% jej objętości. W przypadku masywnych przetoczeń, tzn. wymiany co najmniej całej krwi krążącej pacjenta, w ciągu kilku godzin powinien on na każde 3-2-1 jednostek KKCz otrzymać 1 jednostkę FFP (250 ml). Dawkowanie musi się jednak ostatecznie opierać na obrazie klinicznym i stanie układu krzepnięcia.

Leczenie w przypadkach nagłych. Jako dawkę początkową powinno się podać 15 ml FFP/kg, dalsze dawkowanie zależy od obrazu klinicznego i wyników badań koagulologicznych.

Niedobór czynnika V. W przypadku krwawień spontanicznych stężenie czynnika V w' osoczu powinno zostać podniesione do 5-15% wartości prawidłowych; podczas zabiegów operacyjnych wymagane jest stężenie co najmniej 20%. Sposób dawkowania wynosi 20 ml/kg co 12 godz.

Niedobór czynnika XI. Przy zabiegach chirurgicznych lub urazach podaje się 10 ml FFP/kg, względnie dąży się do utrzymania stężenia > 20%. Okres półtrwania czynnika XI wynosi 60-80 godz., dlatego FFP można podawać co 24-48 godz.

Zakrzepowa plamica małopłytkowa. Natychmiastowa infuzja 30 ml FFP/kg; transfuzja wymienna 3-4 1 osocza dziennie. W przewlekłej zakrzepowej plamicy małopłytkowej 10 ml FFP/kg co 3 tygodnie.

Zniesienie działania kumaryn. ASA poleca w sytuacjach naglących podaż 5-8 ml/kg FFP.

Postępow anie praktyczne:

► Rozmrażanie FFP powinno się odbywać szybko, najlepiej w specjalnie do tego przystosowanym urządzeniu, przy czym nie można przekra-