larsen0464

464 II Anestezjologia ogólna

1.1 Przygotowanie

Do każdego znieczulenia wymagany jest określony standardowy sprzęt, który powinien być przygotowany przed przybyciem pacjenta do sali przygotowawczej, tak aby można było rozpocząć wprowadzenie do znieczulenia bez żadnych opóźnień. Sprzęt powinien być przygotowany także przed planowanym znieczuleniem regionalnym, gdyż często z powodu niewystarczającego działania lego rodzaju znieczulenia musi być wykonane znieczulenie ogólne. Podczas znieczulenia regionalnego mogą także wystąpić typowe powikłania, które wymagają natychmiastowego leczenia.

Niżej przedstawiono standardow'y sprzęt potrzebny do wykonania znieczulenia ogólnego; sprzęt do znieczulenia regionalnego opisano w odpowiednich rozdziałach.

Standardowe wyposażenie do wykonania znieczulenia ogólnego:

Części wyposażenia:

-    aparat do znieczulenia,

-    maski oddechowe różnych rozmiarów,

-    zestaw narzędzi do intubacji (także w przypadku znieczuleń za pomocą maski i znieczuleń regionalnych!),

-    rurki dotchawicze różnych rozmiarów (sprawdzić szczelnos'ć mankietu),

-    prowadnice o wystarczającej długości, elas tyczna prowadnica do trudnej intubacji,

-    strzykawka do uszczelnienia mankietu rurki,

-    środek zmniejszający tarcie rurki i prowadnicy (np. lidokaina w żelu),

-    rurki ustno-gardłowe różnych rozmiarów,

-    ssak (włączony i gotowy do użycia),

-    cewniki do odsysania; różne rozmiary,

-    kaniule dożylne różnej wielkości, ewentualnie cewnik do kaniulizacji żyły centralnej,

-    zestawy do infuzji i transfuzji,

-    cewnik do pęcherza moczowego.

Monitory i urządzenia do nadzoru:

-    monitor EKG,

-    urządzenie do nieinwazyjnego pomiaru ciśnienia tętniczego,

-    różnych rozmiarów mankiety do pomiaru ciśnienia tętniczego,

-    pulsoksymetr.

-    kapnometr,

-    urządzenie do pomiaru temperatury,

-    stetoskop.

Leki:

-    anestetyki dożylne, np. tiopental, etomidat,

propofol, ketamina,

-    opioidy, np. fentanyl, remifentanyl, alfenta-nyl, sufentanyl,

-    benzodiazepiny, np. midazolam, flunitraze-pam. diazepam,

-    szybko i krótko działające środki zwiotczające mięśnie: sukcynylocholina,

-    niedepolaryzujące środki zwiotczające mięśnie, np. cis-atrakurium, rokuronium, miwaku-rium, wekuronium, atrakurium, pankuronium,

-    anestetyki lokalne do znieczulania nasięko-wego, np. 1% mepiwakaina,

-    krystaloidy i koloidy,

-    leki krążeniowe, np. teodrenalina, noradrenalina, adrenalina, dopamina, nitrogliceryna,

-    leki i sprzęt stosowane w przypadkach nagłych (zob. rozdz. 34).

Sprzęt do znieczulenia powinien się znajdować, o ile to możliwe, na jeżdżącym wózku w pobliżu głowy pacjenta.

1.2 Sprawdzenie

Sprzęt przed znieczuleniem powinien być sprawdzany systematycznie według listy.

1.2.1 Źródła gazów

Centralne zaopatrzenie w gaz. W większości szpitali gazy oddechowe dostarcza się centralnie do sal operacyjnych. Aby uniknąć pomyłek, węże doprowadzające gaz do aparatu do znieczulenia są oznaczone kolorami: tlen - niebieski, podtlenek azotu - szary, sprężone powietrze - najczęściej żółty. Części łączące poszczególnych przewodów pasują tylko do odpowiednich gniazdek w ścianie, tak że błędne połączenie jest właściwie niemożliwe. Niebezpieczne pomyłki mogą się jednak zdarzyć, jeżeli łączniki zostaną zamontowane do nieprawidłowych węży lub gdy poprzez adapter}' łączy się ze sobą różne rodzaje gazów. Takie przeróbki i zastosowanie adapterów jest prawnie zabronione.

Butle gazowe stosuje się w szpitalach, które nie dysponują centralnym zaopatrzeniem w gaz. Ciśnienie w butlach z gazem należy sprawdzać przed każdym znieczuleniem i podczas jego trwania. W butlach z tlenem ciśnienie jest wprost proporcjonalne do zawartości gazu: im wyższe ciśnienie w butli, tym więcej tlenu się w niej znajduje. Ina-