larsen0548

548 II Anestezjologia ogólna

-    1 igłę do znieczulenia nasiękowego,

-    1 igłę z filtrem bakteryjnym do nabierania środka znieczulającego,

-    1 serwetę z otworem w środku, gaziki, rękawiczki, gąbki, pojemnik na środek dezynfekcyjny,

-    strzykawki: 2 ml (3 ml), 5 ml.

Zestaw wielokrotnego użytku musi być przygotowany wyjątkowo starannie, aby uniknąć chemicznego lub bakteryjnego zakażenia.

Igły rdzeniowe mają szczelne mandryny zapobiegające przeniesieniu do przestrzeni podpajęczy-nówkowej fragmentów skóry (ryc. 22.8a) Obecnie stosuje się dwa podstawowe rodzaje igieł rdzeniowych: ostrą igłę zakończoną otworem i tępą igłę (zaokrągloną) Pencil-point, w której otwór znajduje się w pewnym oddaleniu od końca igły (ryc. 22.Ba). Ostra igła rozrywa oponę twardą, natomiast tępa igła „rozwarstwia” włókna opony twardej. Ostra igła z otworem położonym na jej końcu, np. igła Quincke powoduje u młodych pacjentów istotnie częstsze występowanie bólów głowy w porównaniu z obserwowanymi po stosowaniu igły Pencil-point.

Igła Quincke-Babcock. Ta tradycyjna igła posiada 1 mm krótki koniec (szpic) z ostrym, bocznym szlifowaniem. Dystalny otwór znajduje się bezpośrednio na końcu igły. Stosowane są igły o przekroju 22-29 G.

Igła Greene. Koniec tej igły jest zaokrąglony i boki są również zaokrąglone, nieostro oszlifowane, tak że podczas punkcji powstaje tylko mały otwór w oponie twardej.

Igła Whitacre. Zamknięty koniec tej igły szlifowany jest stożkowato. Dystalny otwór umieszczony jest bocznie i oddalony od końca igły około 2 mm. Traumatyzacja opony twardej jest mniejsza niż podczas stosowania igły Quincke, jednakże podczas iniekcji anestetyk lokalny rozprzestrzenia się promieniście (dyszowo) w kierunku podłużnym, co może spowodować nadmierny zakres znieczulenia.

Igła Sprotte. Ta igła ma także zamknięty koniec, jednak większy boczny otwór, podobnie jak w igle Whitacre, pozwala zmniejszyć promieniste (dyszowe) rozprzestrzenianie się środka znieczulającego miejscowo. Wprawdzie względnie długi otwór mo-

Ryc. 22.8a i b Rodzaje igieł rdzeniowych.

a)    od lewej igła Sprotte, igła Ouincke, prowadnik wg Sise.

b)    końce igieł: lewa igła Sprotte, prawa igła Quincke.