larsen0533

22. Znieczulenie podpajęczynówkowe 533

kolczystym, do których przyczepiają się więzadła i mięśnie, a także dwoma górnymi i dwoma dolnymi wyrostkami stawowymi, które łączą kręgi między sobą i biorą udział w zginaniu i prostowaniu kręgosłupa (ryc. 22.10).

Wyrostki kolczyste kręgów lędźwiowych, w przeciwieństwie do wyrostków kolczystych kręgów piersiowych, odchodzą prawie poziomo ku tyłowi, co ułatwia punkcję kanału rdzeniowego w części lędźwiowej kręgosłupa. Otwory kręgowe mają kształt trójkątny, a trzony kręgów - nerko-waty.

2.2 Krzywizny kręgosłupa

W kręgosłupie występują fizjologiczne krzywizny, które w okolicy lędźwiowej utrudniają dostęp do przestrzeni podpajęczynówkowej. Odpowiednie ułożenie pacjenta w czasie znieczulenia podpaję-czynówkowego powoduje wyrównanie krzywizn. Podczas zgięcia zanika lordoza szyjna i lędźwiowa, jednocześnie powiększa się kifoza piersiowa. Na ryc. 22.1 przedstawiono kręgosłup z jego krzywiznami (lordoza szyjna i lędźwiowa, kifoza piersiowa) oraz otwory międzykręgowe, przez które wychodzą nerwy rdzeniowe.

Krzywizny kręgosłupa wpływają na rozprzestrzenianie się środków znieczulających miejscowo w przestrzeni podpajęczynówkowej. W ułożeniu na plecach ważne są następujące punkty topograficzne (ryc. 22.2):

-    najwyższe punkty: L3 i C5,

-    najniższe punkty: Th5 i S2.

Z klinicznego punktu widzenia istotne jest, że w normalnym ułożeniu na plecach środki znieczulające miejscowo cięższe od płynu mózgowo-rdzeniowego (hiperbaryczne środki znieczulające miejscowo) rozprzestrzeniają się najczęściej do Th3--Th6.

Ryc. 22.2 Krzywizny kręgosłupa w ułożeniu na plecach: najwyższy punkt L3-L4, najniższy punkt Th5/6.