1132 III Anestezjologia specjalistyczna
Nudności i wymioty są częstym powikłaniem znieczulenia dzieci do zabiegów ambulatoryjnych. Występują z częstością sięgającą 70% w przypadku adenotomii, 80% - znieczuleń do operacji zeza i 60% - korekcji odstających uszu. Do czynników usposabiających zalicza się:
- podawanie opioidów,
- wczesne uruchamianie po operacji,
- zbyt wczesne podawanie płynów doustnie.
Nie ma konieczności stosowania rutynowej profilaktyki przeciwwymiotnej. W grupach podwyższonego ryzyka poleca się jednak podawanie np. ondansetronu lub granisetronu. Oba leki są obecnie bardzo drogie, jednakże nie wywołują sedacji ani zaburzeń pozapiramidowyeh.
Nie wolno nigdy podejmować schematycznych decyzji, dotyczących zwolnienia dziecka do domu. Konieczna jest ocena indywidualna, uwzględniająca rodzaj zabiegu i metodę znieczulenia, obecność stridoru po ekstubacji, bólu pooperacyjnego, nudności i wymiotów, jak również sytuację rodzinną itp.
Okres niezbędnej obserwacji po znieczuleniu z intubacją dotchawiczą ustalono na ok. 2 godz., jednak również w tym wypadku, decyzję należy podejmować po indywidualnej analizie,
Utrzymująca się blokada motoryczna kończyn dolnych po znieczuleniu krzyżowym nie stanowi przeszkody przy zwolnieniu do domu niemowląt i dzieci raczkujących. U dzieci starszych należy odczekać do powrotu funkcji ruchowych.
Dla wielu anestezjologów, bezwzględne kryterium do zwolnienia dziecka do domu stanowi prawidłowa czynność oddawania moczu, zwłaszcza po blokadzie krzyżowej; brak jednak wyników badań, usprawiedliwiających taką postawę.
Przed zwolnieniem dziecka należy udzielić rodzicom jednoznacznych i wyczerpujących instrukcji o sposobie dalszej opieki nad dzieckiem, szczególnie w kwestii pooperacyjnego leczenia bólu, wstrzymania się od podawania pokarmów' i unikania w'ysilku fizycznego.
- prawidłowe parametry funkcji życiowych,
- dostateczne odruchy obronne z dróg oddechowych,
- stan świadomości jak przed operacją,
- brak stridoru, brak objawów niewydolności oddechowej,
- przebieg znieczulenia bez jakichkolwiek incydentów',
- brak krwawienia i innych powikłań chirurgicznych,
- brak bólu lub ból o nieznacznym nasileniu,
- brak lub niewielkie nudności,
- ustne i pisemne poinstruowanie rodziców' na temat postępowania,
- towarzystwo osób dorosłych podczas transportu.
Częstość przyjęć stacjonarnych po planowych zabiegach w trybie ambulatoryjnym wynosi 0,3-2%. Najważniejsze przyczyny to wymioty i silne bóle. w' dalszej kolejności powikłania chirurgiczne i anestezjologiczne, zwdaszcza stridor po znieczuleniu ogólnym z intubacją.
Aono J, Ueda W, Mamiya K, Takimoto E, Manabe M: Greater incidcnce of delirium during recovery from sevollurance anesthesia in preschool boys. Anesthesiology 87:1298-1300, 1997.
Armitage EN: Canal błock in children. Anesthesia 34:396, 1997.
Arthur DS, McNicol LR: Local anaesthetic techniąues in paediatric surgery. Br J Anaesth 58:760, 1986.
Birmingham PK, Tobin MJ, Fisher DM, et al.: Initial and subseąuent dosing of rectal acetaminophen in children. Anesthesiology 94:385-9, 2001.
Borland LM (ed.): Airway Management in Pediatrie Anesthesia. International Anesthesiology Clinics, Vol. 35, No. 3. Lippincott-Raven, Philadelphia 1997.
Cote CJ, Ryan JF, Todres ID, Goudsouzian NG (eds.): A Practiee of Anesthesia for Infants and Children. 3rd ed. Saunders, Philadelphia 2001.
Dalens B (ed.): Regional Anesthesia in Infants, Children and Adolescents. Williams & Wilkins, London 1995.
Davis PJ, Lerman J, Suresh S et al: A randomized multicenter study of remifentanil compared with alfentanil, isoflurane, or propofol in anesthetized pediatrie patients undergoing electiwe strabism surgery. Anesth Analg 84:982-989. 1997.
Erb T, Marsch SCU, Hampl KF, Frei F: Teaching the use of fiberoptic intubation for children older than tw'o years of age. Anesth Analg 85:1037-1041, 1997