larsen1270

1270 III Anestezjologia specjalistyczna

1270 III Anestezjologia specjalistyczna

Ryc. 46.1 Maszyna ptuco-serce.

Wartości pa0₂ w granicach 100-150 mmHg

są wystarczające do dostatecznego wysycenia krwi tlenem. W oksygenatorze spieniającym przepływy krwi i gazu muszą być równie duże, aby osiągnąć wystarczającą wymianę gazową.

Duży przepływ tlenu ma następujące wady: konieczne jest zastosowanie oksygenatorów o dużej pojemności; piana jest stosunkowo sucha, dlatego krew jest bardziej narażona na uszkodzenia. Ponadto zbyt wiele C0₂ jest eliminowane do otoczenia („hiperwentylacja”)-

Rozważając zagadnienie eliminacji C0₂ należy pamiętać: przy przepływie tlenu w ilości 6 l/min w większości oksygenatorów trzeba dodawać C0₂ do oksygenatora, aby uniknąć hipokapni. Niskie wartości paC0₂ prowadzą do skurczu naczyń mózgowych i obniżenia przepływu krwi przez mózg. Poza tym przy alkalozie oddechowej i indukowanej hipotermii krzywa dysocjacji hemoglobiny przesuwa się w lewo, co utrudnia oddawanie tlenu tkankom. Natomiast wysokie wartości paC0₂ wzmagają aktywność układu współczul-nego i pobudzają ośrodek oddechowy podczas krążenia pozaustrojowego. Klinicznie ważne jest:

I Aby utrzymać prawidłowe wartości paC0₂ należy do oksygenatora doprowadzić 3-5% C0₂.

5 godz., na membranach gęstych natomiast utrzymuje się niezmieniona przez kilka dni.

Zaletą oksygenatorów membranowych w porównaniu z innymi jest mała traumatyzacja krwi, a tym samym niewielkie ryzyko krwotoków. Podczas krótkotrwałej perfuzji zaleta ta nie odgrywa zasadniczej roli, gdyż prawdopodobnie najwięcej uszkodzeń krwi wywołują systemy odsysające, które nie różnią się od stosowanych w oksygenatorach spieniających.

Oksygenator spieniający. W tym dawniej rutynowo stosowanym urządzeniu krew i gaz pozostają ze sobą w bezpośrednim kontakcie. Tlen wdmuchuje się do krwi; w stosunkowo małej ilos'ci krwi powstaje duża powierzchnia kontaktu.

I W większości oksygenatorów przepływ tlenu konieczny do dobrego utlenowania krwi wynosi 6 l/min.

Jeżeli masa mięśniowa jest duża albo zapotrzebowanie na tlen wysokie, to przepływ tlenu należy zwiększyć.

Nie zaleca się dostarczania stałej ilości C0₂, ponieważ jego rozpuszczalność obniża się ze wzrostem temperatury lub też wzrasta jego eliminacja, i na odwrót. Przy szybkim oziębieniu krwi należy zatem dodawać więcej C0₂, przy ponownym jej ogrzaniu zmniejszyć ilość C0₂.

Oksygenator krążkowy. W tym typie oksygenatora krew i gaz również pozostają ze sobą w bezpośrednim kontakcie. Dużą powierzchnię kontaktu osiąga się w ten sposób, że strumień krwi zostaje rozprowadzony w postaci cieniutkiej warstewki na krążkach i poddany działaniu tlenu. Ze względu na uciążliwą konserwację oksygenatory tego typu zostały powszechnie zastąpione jednorazowymi oksygenatorami typu membranowego.

3.2.3 Wydajność oksygenatora

Zapotrzebowanie chorego na tlen wynosi w spoczynku ok. 250-300 ml/min. Takie zapotrzebowanie musi zapewnić zastosowany oksygenator. Tymczasem wiele oksygenatorów może dostarczyć jedynie 150-200 ml tlenu/min, w normoter-