M Feld TBM342

342

8. Projektowanie procesu technologicznego części klasy wat

odprowadzenie wiórów jest trudniejsze i tym wyższe musi być ciśnienie. Narzędzia te muszą więc pracować na specjalnych obrabiarkach do otworów długich, które spełniają podane warunki. Można również przystosować obrabiarki konwencjonalne, odznaczające się dużą sztywnością, wykluczającą powstawanie drgań, a także odpowiednim zakresem obrotów oraz posuwów.

Wiertła do wiercenia ejektorowego (rys. 8.120). Wiercenie ejektorowe jest najnowszą metodą wykonywania otworów długich. Wiertło do ejektorowej metody wiercenia ma dwie krawędzie tnące podzielone na trzy wzajemnie na siebie zachodzące odcinki. W ten sposób otrzymuje się wióry o małej szerokości oraz zmniejsza się siły działające na prowadzenie wiertła. Narzędzie jest mocowane w specjalnej głowicy, która w zależności od konstrukcji umożliwia zastosowanie tej metody na tokarkach, wiertarkach lub wiertarko-frezarkach, przy jednoczesnym doprowadzeniu i odprowadzeniu płynu obróbkowego podczas ruchu obrotowego wykonywanego przez wiertło.

wiercenia ejektorowego

RYS. 8.120. Wiertło do

RYS. 8.121. Obieg płynu obróbkowego; 1 - rura wewnętrzna, 2 - rura zewnętrzna, 3 - dysza pierścieniowa, 4 - otwory doprowadzające płyn obróbkowy do ostrza wiertła, 5 - wiertło

Płyn obróbkowy jest doprowadzany pierścieniowym kanałem między dwiema rurami - zewnętrzną i wewnętrzną (rys. 8.121). Większa część płynu obróbkowego jest przetłaczana przez otworki na obwodzie głowicy wiertarskiej do strefy skrawania, gdzie chłodzi i smaruje ostrza skrawające. Pozostała część płynu obróbkowego jest kierowana do rury wewnętrznej przez kanałki Venturiego w kierunku przeciwnym, w celu wywołania podciśnienia w rurze wewnętrznej. Podciśnienie to zasysa płyn obróbkowy, który spełnił już swe zadanie chłodząco-smarujące i wraz z wiórami jest kierowany do wylotu układu.

Przy wierceniu ejektorowym zbędne jest jakiekolwiek nawiercenie wstępne. Wymagana jest jednak prostopadłość powierzchni czołowej na wejściu wiertła w przedmiot obrabiany i na wyjściu z niego. Prowadzenie wiertła zapewnia tulejka wiertarska o średnicy równej średnicy wiertła i o długości umożliwiającej osłonięcie końca rury zewnętrznej na długości co najmniej 5 mm (rys. 8.122). Odległość ostrej krawędzi tulejki od strony czoła przedmiotu nie może przekraczać 1 mm. Przy zachowaniu tych wymiarów po wprowadzeniu wiertła można włączyć pompę podającą płyn