M Feld TBM398

398

9. Projektowanie procesu technologicznego części klasy tuleja i tarcza

Trudności szlifowania otworów zwiększają się, jeżeli trzeba obrabiać otwory długie. Jako granicę dla obróbki konwencjonalnej otworów przyjmuje się stosunek Ud = 8. Dla otworów o małych średnicach, dla których ten stosunek jest większy, zastosowano nowy sposób obróbki. Jego charakterystyczną cechą jest dwustronne zamocowanie i prowadzenie narzędzia (rys. 9.45). Między dwoma zsynchronizowanymi szybkoobrotowymi wrzeciennikami zamocowuje się narzędzie w postaci drutu sprężynowego z nałożoną warstwą ścierniwa. Za pomocą jednego wrzeciennika drut jest napięty siłą 1200 N. Dzięki temu zmniejsza się jego wyginanie pod obciążeniem.

Przedmiot szlifowany jest ustalony na powierzchni zewnętrznej, która musi być obrobiona we wcześniejszej operacji. Prędkość skrawania v_s zapewnia obracający się drut, prędkość ruchu posuwowego ty przesuwający się ruchem posuwisto-zwrotnym stół obrabiarki, prędkość obwodową zaś przedmiotu obrabianego v_w obracający się wraz z przedmiotem uchwyt. Prędkość dosuwową przedmiotu v_jr do ściernicy (drutu) uzyskuje się przez przesuw sań poprzecznych obrabiarki.

Tą metodą szlifowane są otwory o małych średnicach i długie (lid > 8) w materiałach trudno obrabialnych (ceramika) i po obróbce cieplnej. Szczególnie dobre wyniki uzyskuje się po zastosowaniu na spoiwo brązu lub ceramiki. Te spoiwa odznaczają się dużym udziałem porów i stabilnością cieplną. Właściwości te umożliwiają zwiększanie wydajności obróbki i uzyskanie mniejszych chropowatości powierzchni w stosunku do szlifowania konwencjonalnego.

Otwory w tulejach o kształtach prostych (rys. 9.2) można szlifować metodą bez-kłową (rys. 9.46). Przedmiot włożony między ściernicę prowadzącą 3 a ściernicę roboczą 2 opiera się o rolkę 4 i jest dociskany rolką 5. Bazą obróbkową do szlifowania otworu jest zewnętrzna powierzchnia walcowa, która powinna być obrobiona w poprzedniej operacji. Tak wykonana obróbka wykańczająca tulei gwarantuje ścisłe zachowanie współosiowości otworu i powierzchni zewnętrznej.