132

Należy zdawać sobie sprawę z tego, który typ dziedziczenia trzeba zastosować. Przy dziedziczeniu typu public wszystkie publiczne składowe klasy podstawowej będą publicznie dostępne użytkownikom klasy pochodnej. Zabezpieczone składowe klasy podstawowej będą dostępne tylko funkcjom składowym klasy pochodnej.

Przy dziedziczeniu typu protected, wszystkie publiczne i zabezpieczone składowe klasy podstawowej są dostępne wyłącznie klasie pochodnej. Użytkownicy klasy pochodnej nie mogą dowiedzieć się niczego o klasie podstawowej. Pozwala to na ukrycie implementacji i interfejsów klasy podstawowej przed użytkownikami klasy pochodnej.

Dziedziczenie typu private przypomina osadzania klasy podstawowej wewnątrz klasy pochodnej. Pod tym względem jest podobne do relacji Mieć. Zabezpieczone składowe klasy podstawowej można przeciążać nawet wówczas, gdy jest ona dziedziczona za pomocą modyfikatora private. Pozwala to na ukrycie implementacji. Można zastosować dziedziczenie po klasie abstrakcyjnej lub prywatnie dziedziczyć implementację klasy podstawowej, eksponując tylko jej interfejs.

Ogólnie, modyfikatora public należy używać wówczas, gdy chcemy rozszerzyć możliwości klasy podstawowej a modyfikatora private — gdy chcemy korzystać z możliwości klasy podstawowej bez ich udostępniania.

Dygresja

Należy pamiętać o tym, że jeśli stosujemy dziedziczenie prywatne, to żaden z interfejsów nie będzie dostępny na zewnątrz naszej klasy. Dziedziczenie prywatne jest bardzo przydatne, ale nie należy go nadużywać.

Wielodziedziczenie może powodować niejednoznaczność

kompilowanie kodu

Przed

class C1

{

public:

void Metodal (); void Metoda2();

class C2 : public C1

{

public:

void Metoda3();

};