/
/ - _ OUiUkenrrrffi
OźS?)
Czy neandertalczyk posługiwał się
Dyskusja nad pozycją taksonomiczną neandertalczyków, ich zaawansowaniem filogenetycznym i pokrewieństwem z człowiekiem współczesnym z reguły łączyła się z problemem ich kultury materialnej i ewentualnej kultury duchowej, np. czy potranli już mówić w sposób artykułowany, czy mimo różnych archaicznych cech morfologicznych byli już w pełnym tego słowa znaczeniu ludźmi, istotami inteligentnymi, zdolnymi do myślenia abstrakcyjnego, charakteryzującymi się wyższą, typowo ludzką uczuciowością, zasadami etycznymi, a nawet jakimś światopoglądem i wierzeniami religijnymi. Opinie autorów pod tym względem są bardzo rozbieżne; np. G.W.H. Schepers był skłonny już australopitekom przypisywać zdolności komunikacji werbalnej i przekazywania swoim bliskim różnego typu informacji, konsekwentnie uznając je już za „prawdziwe istoty ludzkie mimo ich zewnętrznego małpiego wyglądu’'1. Podobnie „niektórzy uczeni uważają, że Homo erectus potrafił porozumiewać się werbalnie”2. Dla W. Schneidera jest to już nawet pewnik; oczywiście tym bardziej „neandertalczyk był w stanie mówić, choć przypuszczalnie bardziej ociężale niż my”3.
Choć większość antropologów i paleoneurologów uważa, że neandertalczycy pod względem emisji głosowej nie różnili się istotnie od współczesnego człowieka rozumnego, jednak niektórzy autorzy, jak np. P. Lieberman4, J.T. Laitman i wsp.5,
G.W.H. Schepers, The Endocranial Casts oj the South African Ape-Men, in: The South African Eossil Ape-Men: The Australopithecinae, „Annals the Transvaal Museum” 1946, 2, s. 253.
R. Gore, The Dawn ofHumuns - Expanding Worlds, „National Geographic” 1987, 191/5, s. 94.
W. Schneider, Wir Neandertaler, Gruntr u. Jahr AG, Hamburg 1988, s. 128.
P. Lieberman, On Neanderlhal Speech and Neanderthal Exlinclion, „Current Anthropology’’ 1992, 33, s. 4)0.
3 J.T. Laitman [i wsp.], The Kebara Hyoid: What Can It Te!! Os about the Evo!ution oj the Hominid vocał Tract?, „American Journal of Physical Anthropology” 1990, 81, s. 254.