Gennep Obrz�dy przej�cia7

ChrMton Contofessen¹*. podnat ran Me ma nic wspólnego z osobńtyrai Scfemi fa*l zręcznością ftp.), zaloty wyłącznie od uwarunkowanej tradycją tH0j presji społecznej, Pozwala ona jodnosice awansować jadynta w raow)* tklej grupy, w której zaczęła swoją drogę zawodową. Jest się uczniom ka murarza albo pomocnikiem murarza. I cala przyszłe życie zalety odlogepe wolnego wyboru. Natomfasi w ramach szeroko rozumianej kategort corroa ków lub czeladników przecbodzenlo z grupy do grupy odbywa Hf 009/6 n* bodnie-z pomocnika murarza można stać się pomocnikiem kamttniwza.rut śi-slotorzem lub stolarzom wyspecjalizowanym w wyrobie mobil ozdotaychfy, Jeśk jednak weźmie się pod uwagę zróżnicowanie pensji, można ZBut/at/t.u atneje tu pewne minimum 1 maksimum oraz że i w tym przypadku mamydepy. niania z czymś, co można by nazwać obszarom oczekiwań, który Jsdndsas^. s! przekroczyć, by osiągnąć osobistą satysfakcję 1 zaspokoić swoje potrafią miarę danego kraju, danej epoki, danego zawodu^1,0.

Kasta braminów, czyli .podwójnie urodzonych*, jest przykładem sr. przejściowego między kastą a profesją maglczno-religljną. Już sam law .podwójnie urodzeni* bardzo jasno wskazuje rolę, jaką tu odgrywają ryu> przejścia, Bramin należący do swojej kasty z tytułu urodzenia 1 przyjęty do*, poprzez obrzędy dzieciństwa, jest następnie poddany ceremoniom inicjacji p# czas których umlora dla dawnego świata i odradza się w nowym. DzłęfcMą^ może oddawać się teraz działalności maglczno-religijnej, która staje się jegrą*. cytemą protezą. Ponieważ bramin jest już w pewnym sensie .urodzony- fcąfe nem*, nie można więc mówić tu o święceniach kapłańskich w katołicfcinsftiw fogostewa'". Icofcofwiefcna ten temat sądzi Cółestin Bougto'”. nowicjatIloty cja są niezbędne choćby ze względu na wagę, Jaką w religil hinduistyczne)^ wiązuje się do formuł i Ich poprawnej recytaojl podczas obrzędów. Człomfekto-dd się braminem, tocz musi nauczyć sę żyć jak bramin. Inaczej rzecz ujri^s rzeczywistość sacrum, w której każdy bramin żyje od urodzenia, dzieli się rany okresy - okres preliminalny, który kończy się wraz z upanalana (rozpoczęta n* uki u mistrza), okres fiminalny. czyli nowicjat, i okres postliminainy. czy* tyto-stwo. Ich kołojność w wypadku każdego bramina jest taka sama jak kotttytt etapów żyda królewskiego syna u ludów mniej cywilizowanych. Każdy z nr rozwija się w obrębie zamkniętej rzeczywistości sacrom, podczas gdy nbttaw łub jakikolwiek zwykły członek afrykańskiego plemienia rozwija się (z wyjąthOT

-Zob CtnWhan Cometłroen. mtortg-du aelalm et do travaH satońO, Pwti 1W Ł175-201.

’“2ob ud, *. «e

Zob. Kmito Loda Bumouł. ffss* sur Ib Wota, Pam 1863, s. 283-585; Ofefe Boogtotfeatosur to/igtowdaacaalM,*. 73-76.

Zob Cśtotoin Bougto, £•«* sur to rogtoto des cestoe, s. 77. Moja tost potoczeniem poglądów Bumoufo 1 OWonbwgs,

okrojonych momentów życia, takich jak micfacja czy ■ktadania oaary) wy łącznie w ramach rzaczywtatoftci profarwm.

Bramtnakie caramone obaimuką Cuctekarma (rodzaj postrarytyni. ryruałną Kąpiel, zmianę szat, objącle w posiadanie przez nauczyCeia (miMrza) aairą awo jogo ocznie, zmianę imienia oraz kla&nięće w dłonie, które kotftczy len etap ot>-rządu » oznacza rytualną śmierć dziecka. Nowicjusz (hrehmedarin) podlega rozmaitym tabu. jeet kształcony w zakresie świętych pem. uczy aię formuł i gestów. Związek między nauczycielem a uczniem można przyrównać do zwtązku mał-IWWIeflO. Gdy mrstrż ktadzle rękę na ramieniu ucznia, następuje pornow* i trzeciego dnia od taj chwili, podczas uroczystej recytacji GąjsM*, uczeó rodzi ią ponownie. W myśl Innych tekstów bramin rodzi się .w chwili, gdy gotów fest do poświęcenia" - W każdym razie w przeciwłenstwie do lago. co rninSmy oka* zp zaobserwować u plemion australijskich czy kongjjskich. w przypadku bram-nów symboliczna śmierć nowicjusza nio trwa przez cały okres nowicjatu (czas trwania nowicjatu pisma dokładnie nie określają). Po ponowny oh narodzinach odprawia się ceremonie „powrotu" (samawarfane), Nowi^usz zdejmuje insygnia nowicjatu (święty sznur, laska, skóra antylopy) • wrzuca je do wody Kąpie sę I przywdziewa nowa ubranie¹¹*. W tara sposób, poprzez rozłąkę z okresem przejściowym, zostaje przyjęty eto społeczności sacrum.

Nie będę się rozpisywał na temat nowicjatu i awnęcen kapłahsioch w Kościele katolickim I prawosławnym. Odnajdujemy tu ta sama seitwencje rytuatow wyłączania okresu przejściowego i włączenia, uporządkowane jednak wedle własnych reguł’¹*- „Tonsura". której wygolenie jest obrzędem wyłączenia i włączenia zarazem (podobnie jak w przypadku kobiet nałożenie welonu). ze wz^ędu na swój definitywny charakter stanowi rytuał centralny. Po wyświęceniu kapłon musi tylko odprawie swoją pierwszą mszę. co czasem nabiera cech zaślubin. MW kiedy towarzyszą temu nawet lokalne obrzędy weselna Takie caromona odbywają sę na przykład w niektórych gminach Tyrolu'^,a- Uosobieniem kościoła jeet młoda dziewczyna — siostra lub Inna bliska krewna księdza. ktOra ma od ośmiu do dwunastu lat. Tbk Jak w przypadku zwykłego ślubu dziewczyna zostąe .po

'■» 2ob. Hermann Oldenborg. Le religion <fu Vśda. s. 350- Ma temat tnnyrh nrrjaęo-pw zob. Vłctor Henry. Le magie dans i‘/nde anague. Para 1904. s- 04 ■ 05 • nasi

•    • Zotł. na przykład Abbó Vłctor Daniel Bolssonnei. Picffonaeire. szp- 985-1002 oraz 1032—1043 (wsAazan^i ogólne. ktOre odpowiadają obrzezaniu, małżeństwu, ryrualom lynolwonicznym). Ma temat obrzędów starożytnych I Ich kategorii (rzymeściobw yaigaktch. otontelnych) zob. l oua Mono Oihóer Puchaene. Las o^ines c*/ cofle cArenao. s. 34-K578.

Zob, Franz Friedrich Kohl, Oto TTno/er SauemAocłsnWł. Wleń 1906. *- 275-261; Frań? Pauł Plger, f/rw Pwmto /n Ttroł. .Zettsohrłfi des Vśreins fOr YtolkaKunde*    L O.

a 390-399.

•    Gmfotrr; werset jednego z hymnów z Hygwsoy (zob. trzeci przypis gwiazdkowy r>a • 1 &8 niniejszej książki). skierowany do boga sioóce Sawitara. pełniący w tradycji bramrt-Suąj notę Oycze nasz.

Obrzędy