Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego08

Wedyjski (wedycki). Język starszych Wed, najstarsza zachowana postać języka staroindyjskiego. Jest bardziej archaiczny niż sanskryt. Używany był w okresie XV-V w. p.n.e. Do najbardziej znanych Wed („świętych tekstów, ksiąg wiedzy”) zalicza się Rigwedą, Atharwawedą, Samawedę i Jadiurwedę.

Włoski. Należy do wschodniego odłamu rodziny romańskiej. Używany głównie w Italii, a także na Korsyce, Sycylii i w południowo-zachodnich kantonach Szwajcarii. Jest obok sardyńskiego II najbliższy łacinie. Najstarszym zabytkiem języka włoskiego jest tzw. Carta di Capua z 960 r. (dokument prawny). Współczesny włoski język literacki powstał w XIV w. na podstawie dialektu toskańskiego (z centrum we Florencji), którym posługiwali się twórcy tego języka: Dante, Petrarka i Boccaccio. Starą tradycję piśmienniczą mają także inne dialekty (zwłaszcza sycylijski).

[Rozdział ten opracowano w oparciu o źródła: EJO 1999, Giruckij 2001, JInd 1986, LES 1990, Ludy 2000, Milewski 1976, Wendina 2003],

Prace cytowane i użyteczne (wraz ze skrótami)

ACHUNZJANOW (1981): 3.M. AxyH3*H0B, Oóiąee A3biK03HaHue, Kajani..

APRESJAN (2000): Ju.D. Apresjan, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, wyd. drugie poprawione i uzupełnione, Wrocław-Warszawa-Kraków.

AWRONIN (1975): B.A. Abpohhh, IIpoóneMbi usynema (pyHKifuoHcubHou cmopoma tanKa (k eonpocy a npeÓMeme coąuonuHzeucmuKu), JleHHHrpaa.

BAŃCZEROWSKt i in. (1982): J. Bańczerowski, J. Pogonowski, T. Zgółka, Wstęp do językoznawstwa, Poznań. /

BEREZIN i in. (1979): <t>.M. Eepe3HH, B. H. TonoBHH, Oóiąee X3bixo3HOHue, MocKBa.

BILECKIJ (1996): A.O. Einem.KHfi, lipo Moey i Moeomascmeo, KhIb.

BOBROWSKI (1998): I. Bobrowski, Zaproszenie do językoznawstwa, Kraków.

BRALCZYK 62000): J. Bralczyk, Język na sprzedaż, Warszawa-Bydgoszcz.

BRALCZYK (2003): J. Bralczyk, O języku polskiej polityki lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, Warszawa. /

BROCKNER (1970): A. Brflckner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa [przedruk z pierwszego wydania, Kraków 1927],

BUTTLER(1988): D. Buttler, Język i my. Podręcznik do języka polskiego dla klasy II szkól średnich, wydanie trzecie,/Warszawa.

COHEN 0956): M. Cohen, Pismo. Zarys dziejów. Warszawa.

CZERNY/ (1996): J. Ćeray, Dejiny lingvistiky, Olomouc.

DALEWSKA-GREŃ (1997): H. Dalewska-Greń, Języki słowiańskie. Warszawa.

DĄBROWSKA (2000): A. Dąbrowska, Język polski, Wrocław (z serii „A to Polska właśnie”).

DUBISŹ i in. (1986): S. Dubisz, M. Nagajowa, J. Puzynina, Język i my. Podręcznik do języka polskiego dla klasy l szkól średnich, wyd. czternaste, Warszawa.

EJO ('1999): Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Pod. Red. K. Polańskiego, wyd. drugie poprawione i .uzupełnione, Wrocław-Warszawa-Kraków.

EJP/(1999): Encyklopedia języka polskiego, Pod red. S. Urbańczyka i M. Kucały, wyd. trzecie poprawione j\ uzupełnione, Wrocław-Warszawa-Kraków.

FłSIAK (1978): J. Fisiak, Wstęp do współczesnych teorii lingwistycznych, Warszawa.

FURDAL (1977): A. Furdal, Językoznawstwo otwarte, Opole.

/G1RUCKIJ (2001): A.A. rHpyuKHft, Beedemte « mbiKosuaMue, Mhhck.

/GOŁĄB i in. (1968): Z. Gołąb, A. Heinz, K. Polański, Słownik terminologii językoznawczej, Warszawa. / GOŁOWIN (1973): B.H. rojiobhh, Beedenue e tawcomaHue, Mocna.

I GRZEGORCZYKOWA (1995): R. Grzegorczykowa, Wprowadzenie do semantykijęzykoznawczej. Warszawa.

| HEINZ (1978): A. Heinz, Dzieje językoznawstwa w zarysie. Warszawa.

HEINZ (1988): A. Heinz, Język i językoznawstwo. Wybór prac. Warszawa.

HOCKETT (1968): Ch.F. Hockett, Kurs językoznawstwa współczesnego. Warszawa.

JAKOBSON (1964): R. Jakobson, Podstawy języka, Wrocław.

I 1V1Ć (1975): M. Wić, Kierunki w lingwistyce, Wrocław.

\ JAKOBSON (1989): R. Jakobson, W poszukiwaniu istoty języka. Wybór pism, Ł I-II, Warszawa.

\ JANOWSKA i in. (2001): A. Janowska, A. Niewiara, Szkolny słownik terminów gramatycznych, Katowice. 'JARCEWA (1981): B.H. JIpueBa, KoampacmusHan epaMMamusa, Mocna.

JĘZYK (2000): Język polski. Encyklopedia w tabelach, Warszawa.

Jlrtd (1986): Języki indoeuropejskie, Pod red. L. Bednarczuka, 1.1, Warszawa 1986, L II, Warszawa 1988.

309