Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego08

Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego08



Wedyjski (wedycki). Język starszych Wed, najstarsza zachowana postać języka staroindyjskiego. Jest bardziej archaiczny niż sanskryt. Używany był w okresie XV-V w. p.n.e. Do najbardziej znanych Wed („świętych tekstów, ksiąg wiedzy”) zalicza się Rigwedą, Atharwawedą, Samawedę i Jadiurwedę.

Włoski. Należy do wschodniego odłamu rodziny romańskiej. Używany głównie w Italii, a także na Korsyce, Sycylii i w południowo-zachodnich kantonach Szwajcarii. Jest obok sardyńskiego II najbliższy łacinie. Najstarszym zabytkiem języka włoskiego jest tzw. Carta di Capua z 960 r. (dokument prawny). Współczesny włoski język literacki powstał w XIV w. na podstawie dialektu toskańskiego (z centrum we Florencji), którym posługiwali się twórcy tego języka: Dante, Petrarka i Boccaccio. Starą tradycję piśmienniczą mają także inne dialekty (zwłaszcza sycylijski).

[Rozdział ten opracowano w oparciu o źródła: EJO 1999, Giruckij 2001, JInd 1986, LES 1990, Ludy 2000, Milewski 1976, Wendina 2003],

Prace cytowane i użyteczne (wraz ze skrótami)

i

/

ACHUNZJANOW (1981): 3.M. AxyH3*H0B, Oóiąee A3biK03HaHue, Kajani..

APRESJAN (2000): Ju.D. Apresjan, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, wyd. drugie poprawione i uzupełnione, Wrocław-Warszawa-Kraków.

AWRONIN (1975): B.A. Abpohhh, IIpoóneMbi usynema (pyHKifuoHcubHou cmopoma tanKa (k eonpocy a npeÓMeme coąuonuHzeucmuKu), JleHHHrpaa.

BAŃCZEROWSKt i in. (1982): J. Bańczerowski, J. Pogonowski, T. Zgółka, Wstęp do językoznawstwa, Poznań. /

BEREZIN i in. (1979): <t>.M. Eepe3HH, B. H. TonoBHH, Oóiąee X3bixo3HOHue, MocKBa.

BILECKIJ (1996): A.O. Einem.KHfi, lipo Moey i Moeomascmeo, KhIb.

BOBROWSKI (1998): I. Bobrowski, Zaproszenie do językoznawstwa, Kraków.

BRALCZYK 62000): J. Bralczyk, Język na sprzedaż, Warszawa-Bydgoszcz.

BRALCZYK (2003): J. Bralczyk, O języku polskiej polityki lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, Warszawa. /

BROCKNER (1970): A. Brflckner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa [przedruk z pierwszego wydania, Kraków 1927],

BUTTLER(1988): D. Buttler, Język i my. Podręcznik do języka polskiego dla klasy II szkól średnich, wydanie trzecie,/Warszawa.

COHEN 0956): M. Cohen, Pismo. Zarys dziejów. Warszawa.

CZERNY/ (1996): J. Ćeray, Dejiny lingvistiky, Olomouc.

DALEWSKA-GREŃ (1997): H. Dalewska-Greń, Języki słowiańskie. Warszawa.

DĄBROWSKA (2000): A. Dąbrowska, Język polski, Wrocław (z serii „A to Polska właśnie”).

DUBISŹ i in. (1986): S. Dubisz, M. Nagajowa, J. Puzynina, Język i my. Podręcznik do języka polskiego dla klasy l szkól średnich, wyd. czternaste, Warszawa.

EJO ('1999): Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Pod. Red. K. Polańskiego, wyd. drugie poprawione i .uzupełnione, Wrocław-Warszawa-Kraków.

EJP/(1999): Encyklopedia języka polskiego, Pod red. S. Urbańczyka i M. Kucały, wyd. trzecie poprawione j\ uzupełnione, Wrocław-Warszawa-Kraków.

FłSIAK (1978): J. Fisiak, Wstęp do współczesnych teorii lingwistycznych, Warszawa.

FURDAL (1977): A. Furdal, Językoznawstwo otwarte, Opole.

/G1RUCKIJ (2001): A.A. rHpyuKHft, Beedemte « mbiKosuaMue, Mhhck.

/GOŁĄB i in. (1968): Z. Gołąb, A. Heinz, K. Polański, Słownik terminologii językoznawczej, Warszawa. / GOŁOWIN (1973): B.H. rojiobhh, Beedenue e tawcomaHue, Mocna.

I GRZEGORCZYKOWA (1995): R. Grzegorczykowa, Wprowadzenie do semantykijęzykoznawczej. Warszawa.

| HEINZ (1978): A. Heinz, Dzieje językoznawstwa w zarysie. Warszawa.

HEINZ (1988): A. Heinz, Język i językoznawstwo. Wybór prac. Warszawa.

HOCKETT (1968): Ch.F. Hockett, Kurs językoznawstwa współczesnego. Warszawa.

JAKOBSON (1964): R. Jakobson, Podstawy języka, Wrocław.

I 1V1Ć (1975): M. Wić, Kierunki w lingwistyce, Wrocław.

\ JAKOBSON (1989): R. Jakobson, W poszukiwaniu istoty języka. Wybór pism, Ł I-II, Warszawa.

\ JANOWSKA i in. (2001): A. Janowska, A. Niewiara, Szkolny słownik terminów gramatycznych, Katowice. 'JARCEWA (1981): B.H. JIpueBa, KoampacmusHan epaMMamusa, Mocna.

JĘZYK (2000): Język polski. Encyklopedia w tabelach, Warszawa.

Jlrtd (1986): Języki indoeuropejskie, Pod red. L. Bednarczuka, 1.1, Warszawa 1986, L II, Warszawa 1988.

309


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego6 Przetrwał jako język liturgii judaistycznej (i język literack
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego2 tycznie o systemach znaków, czyli o systemach semiotycznych (
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego)2 krótkich napisów, które w ilości ok. 270 zachowały się z okre
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego2 poza jego granice, analizowania i uwzględniania dodatkowych c
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego 6 nologicznymi, zakres użycia poszczególnych altemacji w system
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego 0 bieskiego, za to wyróżniają dwa nieuchwytne dla Europejczyka
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego2 1.6.2. Język a społeczeństwo We wspólnocie społecznej, którą
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego 0 bieskiego, za to wyróżniają dwa nieuchwytne dla Europejczyka
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego00 W VI w. p.n.e. język fiygijski nawarstwiony w okolicach jezio
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego02 ne alfabetem łacińskim, sięgają XII w. (w tym traktat gramaty
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego4 dziej złożonym systemem znaków, semiotyka bada język na równi
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego0 stwa, są oddzielnymi światami, a niejednym światem opatrzonym
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego6 sP°-‘r./.ii i,;,i-j/A ałiksacja, wymiany głoskowe w rdzeniu w
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego!0 Do podstawowych pojęć słowotwórstwa należą pojęcia motywacji
Lachur zarys jezykoznawstwa ogolnego2 1 studentów istotną przeszkodą w ich percepcji jest specjalis

więcej podobnych podstron