P1090774

212 ■ Janusz Kostecki

212 ■ Janusz Kostecki

: ■■ •

f&K- ' ?l*j - ,

■j® ■.

nyznaczaipy jej granice, rozpatrujemy. jej* makro- i mikrostrukturę, śledzimy relacje między nią a zbiorowościami wydzielonymi na innych niż czytelnictwo zasadach, staramy się określić miejsce czytelnictwa wśród innych zachowań społecznych i stopień jego norma ty wności; , f) analizując styl kultury czytelniczej, rekonstruujemy repertuar do- , stępnych tekstów i zróżnicowanie zachowań lekturowych odbiorców;

■ g) zajmując się tekstami, korzystamy z - wyników analiz semiotycz- _/V nych i odtwarzamy strategię udostępniania realizowaną przez instytucje udostępniające;    . ■ , r ^:

hj rzeczywiste użycia tekstów śledzimy, badając akty czytania, rozpatrując ich determinanty, Staramy się stworzyć typologię komunika- • tów i opisać zróżnicowanie publiczności jako grupy semiotycznej. :

Jako pilne zadanie stojące przed badaczami kultury czytelniczej jawi się wypracowanie dla całej tej skomplikowanej problematyki syn-. . tetycznej formuły.opisu,    ^

.ł,    ? v, i; ... _t

ms ■

Ś- ^: ■ •

y/.

’•    % v '    > _v-' -i    ‘ _t i, ,fv , ; ¹¹    ₍

». K    i ’    <

„    '    ■ r'- *" *•• • !. . •    *• .•    y*'

y ;•••*; 'y.-,. ^f -.C , Wv.*' y •'    -.A

r4-.y.V - • *    ^ - .IV-*    ; ii ■

T.-T : •    •    '

M:-. .    -

ł&hl, **    -,_v

■    'y:-vy;y

/ALEKSANDER ^IT^RtjbA ^J^-^:-

y- t j ..

LITERACKIEJ W POLSCE PODZABOROWEJ •

'    -Praca ta stanowi .kolejne ogniwo szerszego zadania badawczego,¹. .'    ’ '

1 • 3; Układem odniesienia dla zawartych w niej rozważań będą zarówno .pro-VV'/\_;/ż gramowe ustalenia S. Żółkiewskiego i M. Inglota* jak i nasze, wcześ- .w-.-.i?* niejsze prace w tym zakresie³. Odwołanie to wydaje się nam konieczne •. choćby z tej przyczyny, że umożliwia rezygnację* z czynności prope- ■ ./'•

/ 'deutycznych i pozwala na skoncentrowanie się od razu na właściwym, ■    ;

zasygnalizowanym w tytule, przedmiocie zainteresowań.    . / -

. ‘ Podjęty przez nas problem uwikłany jest w liczne niejasności i kon-trowersje.- Podstawowa^-kwestia: czy i w jakim stopniu zbiorowości ./ /••''••/.'•''uczniowskie są publicznościami literackimi, nie daje się rozwiązać bez .■■■/; rozstrzygnięć arbitralnych i w dużym stopniu umownych.

;    .    Zadania nie ułatwia także semantyczna ambiwalencja pojęcia „li*

tęyatura”. Wydawać by się mogło, że to właśnie w szkole rozumienie literatury najbliższe jest (i było) jej literaturoznawczym wykładniom.    .

O tym, że tak nie jest (i nie było), przesądzają dwa powody. Powód '

: pierwszy wynika z okoliczności, że w szkole od wieków literatura wy- *

. ; - stępuje głównie w funkcji parenetycznej, a więc i „literackość” jawi się ' ' jako wartość zorganizowana ponad i poza uniwersum lekturowym. Powód drugi to wielość sytuacji komunikacyjnych, w jakich uczestniczyła / -/; /; młodzież, szkolna w swych kontaktach z literaturą.    _ ’ •

Szkoła w kulturze literackiej XIX i XX wieku’* w ramach problemu wędo-\ : .wago Polska kultura narodowa, jej tendencje rozwojowe i percepcja”.

-\-^J i , * S. Żółkiewski, Problemy szkolnej komunikacji literackiej w badaniach- -_;

• /• _ polskiej kultury narodowej, [w zbiorze:] Problematyko nauczania języka i litera-?

vpol*lciej. - Cas. II: Kształtowanie świadomości literackiej uczniów, pod red., , . ^ ^;ł;V;_:v-/ M./ Ihgtota, Wrocław 1979, s. 7—19, oraz M. Ingi ot, Szkoła w kulturze literce- . ,_;v i XX wieku. Projekt badań programu, tamże, s. 21—46.

A. W. Labuda: Szkolna kultura literacka to okresie zaborów, .

> ■ ■Rózwaiartid iródłoznawcze, „Pamiętnik Literacki", 1978, z. 4, s. 139—162, oraz ; ^    polonistycznej edukacji literackiej w szkolnictwie Polski podzaba-

^ =;/y.^otoej^ (w druku)*