p53 Dziemianowicz Konkurencyjność gmin 08

SllA ZASOBÓW WEWNĘTRZNYCH 53

różnorodnych zasobów dla osiągnięcia określonego celu, lub polega tylko na własnych zasobach. Uwzględniając takie cztery wymiary problemowe uzyskano cztery style: styl koncyliacyjny — ze świadomością roli sieci i współpracy w rozwoju. polegający w dużym stopniu na innych, ale również mogący popadać w konflikty ze względu na sprzeczności interesów różnych grup; styl zachowawczy - charakteryzujący pizywódcę słabego politycznie i niechętnie wprowadzającego zmiany w polityce, najchętniej odwołującego się do potrzeb społeczności lokalnych; styl bossowski - cechuje indywidualizm i determinacja przywódcza w realizacji konkretnych planów, dlatego nie tylko nie zawiązuje koalicji na rzecz rozwoju, ale również, jeśli może, nie dopuszcza do ich powstania; styl wizjonerski - to silny przywódca, otwarty na innowacje, budujący swoją pozycję poprzez współpracę w koalicjach'⁸. Uwagę zwracają zmieniające się postawy lokalnych samorządów, które wpływają nie tylko na to, że lokalni politycy stają się silniejszym zasobem wewnętrznym, lecz również potrafią maksymalizować inne zasoby wewnętrzne dla rozwoju lokalnego. Zmiany te opisuje w swoim artykule P. Swianiewicz [2005] szeroko prezentując koncepcję Nowej Kultury Politycznej T.N. Clarka. Spośród licznych zmian wybrano następujące: wzrost zainteresowania samorządów lokalnych rozwojem gospodarczym, wzrost zainteresowania samorządów partnerstwem publiczno-prywatnym, coraz częstsze przyjmowanie przez polityków postaw pragmatycznych zamiast ideologicznych, spłaszczanie struktur zarządzania samorządami. Należy podkreślić, że koncepcja Nowej Kultury Politycznej jest bardzo zbliżona do koncepcji zarządzania lokalnego (local governance)ⁱ⁹. Według P. Johna [2001] zarządzanie lokalne jest alternatywą dla tradycyjnego podejścia do sprawowania władzy przez samorząd (localgovemment). Jak pisze John [tamże, s. 9] zarządzanie lokalne jest elastycznym modelem podejmowania decyzji bazującym na luźnych powiązaniach (sieciach) różnych jednostek. Główne różnice między local govemment a local govemance przejawiają się w: liczbie zaangażowanych instytucji (mało/dużo), strukturze administracji (hierarchiczna i skonsolidowana/zdecentralizowana i fragmentaryczna), sieciach horyzontalnych (zamknięte/rozbudowane), sieciach międzynarodowych (minimal-ne/rozwinięte), związkach z demokracją (wybory/wybory i eksperymenty), politykach (rutynowe/innowacyjne, uczenie się samorządu), rolą rządu centralnego (bezpośrednia kontrola/decentralizacja z nielicznymi interwencjami), przywództwem (kolektyw i klientelizm/silne przywództwo i charyzma).

2.1.1.3. Kultura i relacje

W ostatnich latach pojawiły się ważne publikacje wskazujące na znaczenie kultury ^w rozwoju gospodarczym. Nie można w tym przypadku mówić o czymś szczególnie

O typach i stylach przywództwa politycznego w literaturze polskiej szeroko traktują następujące publikacje: Sagan [2000]; Swianiewicz. Klimska [2003], Swianiewicz. Khmska. Mielczarek (2004).    ,    ^

^W Swianiewicz [2005J wskazuje, ze główna różnica między Nową kulturą Polityczną ai u-^rządzaniem lokalnym przejawia się tym, ze pierwsza skupia swoją uwagę na ^u ' jednoznaczna ocena przysparza wielu kłopotów, gdy druga omawia przemiany i kształt »nst>tuc|

mnmimmi