1
84 Pisma świętego Patryka, biskupa
żyć; chociaż przedtem dobrowolnie i ochoczo przebaczył on i Pan, który jest większy od wszystkich1 2.
33 Dosyć powiedziałem. Lecz jednak nie powinienem ukrywać daru, którym Bóg nas szczodrze obdarzył w ziemi mojej niewoli62, ponieważ wtedy usilnie Go szukałem i znalazłem go tam, i uwolnił mnie od wszelkiej niesprawiedliwości - w co wierzę - z powodu mieszkającego we mnie Jego Ducha3, który działał we mnie aż do tego dnia. Znowu śmiało mówię. Lecz Bóg wie, że gdyby mi to człowiek powiedział, to może milczałbym z miłości do Chrystusa4.
34 Dlatego też ustawicznie składam dzięki Bogu mojemu, który zachował mnie wiernym w dniu mej próby5, tak że dzisiaj mogę z ufnością złożyć Mu moją duszę na ofiarę, jako żywą hostię Chrystusowi, Panu mojemu6, który mnie zachował od wszelkich utrapień. Dlatego mówię: Kimże ja jestem, Panie7 albo do czego mnie powołujesz, że współdziałałeś ze mną w tak boski sposób? Dziś także mogę wśród pogan wszędzie, gdzie się znajduję, nieprzerwanie wychwalać i wysławiać Twoje Imię, nie tylko w pomyślnoś-
ciach, lecz także w przeciwnościach. Cokolwiek zaś mi się zdarzy, czy to dobrego, czy złego, powinienem to przyjąć jednakowo i zawsze dziękować Bogu, który mnie pouczył, abym bez wahania i bezgranicznie wierzył, że On jest niezawodny i wysłucha mnie. I ja bowiem nie wiem, czy w ostatnich dniach8 będę śmiał przystąpić do dzieła tak świętego, tak przedziwnego, abym naśladował tych, o których już Pan kiedyś powiedział, że będą głosić Jego Ewangelię na świadectwo wszystkim narodom, aż na krańce świata9, co tak widzieliśmy i tak się wypełniło. Oto jesteśmy świadkami, iż Ewangelia została głoszona tam, gdzie nie ma już więcej nikogo.
IV. OWOCE POSŁUGI W IRLANDII
35 Długo trzeba by opowiadać jedne po drugich wszystkie moje prace czy choćby ich części. Zaznaczę tylko krótko, jak najlitościwszy Bóg po wielokroć uwalniał mnie z niewoli i z dwunastu niebezpieczeństw, w których życie moje wisiało na włosku, nie licząc licznych zasadzek, których słowami nie jestem w stanie wyrazić. Nie chcę męczyć czytających, lecz mając Boga za świadka, który zna wszystko zanim się stanie, powiem, jak On mnie, bezradnego biedaka, często napominał Bożymi odpowiedziami.
36 Skądże mi ta mądrość, której nie posiadałem10; ja, który nawet liczby dni nie znałem11 i nie myślałem
J 10,29.
2 Krn 6,37.
Por. Rz 8,11.
Z miłości do Chrystusa Patryk nie wspominałby ani podłej zdrady bliskiego sobie przyjaciela, ani boskich słów, przez które Bóg dał mu zrozumieć, że potępia tę postawę; świadomy jest jednak, że jest to sąd Boży, a nie ludzki, przejaw największej troski Boga wobec niego.
Por. Ps 95,9.
Por. Rz 12,1.
2 Sm 7,18.
Dz 2,17.
Por. Mt 24,14.
Por. Mt 13,54.
Por. Ps 39,5.