92 Pisma świętego Patryka, biskupa
ostrożnie i tak, aby mnie nie zaaresztowali pod jakimkolwiek pretekstem nieuczciwości, i by nie przyłapano mnie i mojej posługi na jakimś błędzie, aby nie dać niewierzącym nawet najmniejszej sposobności do zniesławienia mnie lub uwłaczania mi.
50 Czy gdy ochrzciłem tak wiele tysięcy ludzi, spodziewałem się może od kogokolwiek choćby pół grosza? Oskarżcie mnie, a zwrócę wam wszystko121. Albo kiedy Bóg przez moją małość wyświęcał wszędzie kapłanów, za darmo tę posługę świadczyłem. Jeżeli jednak zażądałem od kogokolwiek zapłaty, choćby za obuwie, oskarżcie mnie, a zwrócę wam wszystko1 2.
51 Co więcej, ja raczej za was poniosłem wydatki3, byleście mnie przyjęli4. Między wami i gdziekolwiek przebywałem z waszego powodu, narażony byłem na wiele niebezpieczeństw, docierałem nawet do najodleglejszych okolic, gdzie nikogo poza mną nie było i gdzie nikt jeszcze nie dotarł, żeby chrzcić, święcić kapłanów i prowadzić lud na drogę doskonałości. Tego wszystkiego za łaską Bożą ja dokonałem sumiennie i bardzo chętnie dla zbawienia waszego.
52 Dawałem niekiedy podarunki królom, prócz tego wynagradzałem ich synów, którzy ze mną podróżowali, a mimo to pochwycili mnie z moimi towarzyszami i w tym dniu rzeczywiście gorąco chcieli mnie zabić. Lecz czas jeszcze nie nadszedł5. Wszystko, co przy nas znaleźli, to zabrali, mnie zaś samego zakuli w kajdany. Lecz w czternastym dniu uwolnił mnie Pan z ich rąk i cokolwiek było nasze, zwrócono nam za przyczyną Boga i najbliższych przyjaciół6, których wcześniej uprzedziliśmy.
53 Czy zdajecie sobie sprawę, ile wypłaciłem tym, którzy sprawowali sądy po wszystkich regionach, które często nawiedzałem? Sądzę bowiem, że rozdzieliłem wśród nich nie najmniejszą sumę, niż wartość piętnastu ludzi. I tak wy korzystacie ze mnie a ja z was zawsze korzystam w Bogu. Nie żal mi; nie wystarcza mi to: ponoszę wydatki i będę chętnie ponosił ponad to7; wystarczająco mocen jest Pan, aby mi dać ponad miarę, abym wypłacił się za wasze dusze.
54 Oto biorę Boga na świadka mojej duszy8, że nie kłamię9 i nie napisałem wam tego po to, aby się pochlebić, ani z chciwości, ani nie liczę na zaszczyt ze strony któregokolwiek z was; wystarcza bowiem zaszczyt, który jeszcze nie jest widoczny, lecz w który wierzy się sercem10; godny zaufania jest Ten, który dał obietnicę i nigdy nie kłamie11.
55 Lecz ja widzę, że już „na tym świecie”12 Pan wyniósł mnie ponad miarę, choć nie byłem godny, by mnie stawiano tak wysoko. Teraz jednak wiem naj-
1 Sm 12,3.
1 Sm 12,3.
Por. 2 Kor 12,15.
W rozdz. 51 (podobnie jak później w 53) Patryk zwraca się do chrześcijan irlandzkich.
Por. J 7,6.
Por. Dz 10,24.
Por. 2 Kor 12,15.
2 Kor 1,23.
Por. Ga 1,20.
Por. Rz 10,10.
Hbr 10,23; Tt 1,2.
Por. Ga 1,4.