Ćwiczenia tego typu nie dają się wyodrębnić w jakąś specjalną grupę, gdyż samo pojęcie koordynacja wzrolcowo-ruchowa sugeruje, iż chodzi o to, aby pod kontrolą wzroku przebiegały wszelkie czynności ruchowe. Mogą to być ruchy całego ciała, ruchy kończyn, czy innych części ciała. Dła nauki szkolnej istotne jest, aby ręka słuchała oka w wielu różnych czynnościach typu pisanie, rysowanie, manipulowanie itp. A zatem konieczne jest w tym zakresie osiągnięcie dobrego poziomu spostrzegania wzrokowego, prawidłowego rozwoju ruchowego i zharmonizowanego współdziałania funkcji wzrokowo-ruchowych.
Zestaw figur geometrycznych zróżnicowany jest ze względu na kształt, wielkość, kolor i kierunek ułożenia - poziomy lub pionowy w stosunku do współwystępujących figur i podłoża.
Pomoce do ćwiczeń to:
- pojedyncze figury geometryczne w różnych kolorach
- kartki - wzory z układami kolorowych figur (po 3)
- kartki - wzory z rysunkami konturowymi układami figur.
Wartość terapeutyczna
1) rozwijanie sfery poznawczej:
- analizy i syntezy wzrokowej,
- koordynacji wzrokowo-ruchowej,
- orientacji przestrzennej i pojęć przestrzennych,
- analizy i syntezy słuchowej,
- sprawności manualnej,
2) rozwijanie mowy dziecka,
3) oddziaływanie uspokajające.
2 f>
Rodzaje ćwiczeń
1. Zapoznanie z nazwami figur, sprawdzenie znajomości kolorów.
2, Ćwiczenia w spostrzeganiu: kształtu, położenia, koloru, wielkości, utrwalenie pojęć przestrzennych.
a) dobieranie pojedyńczych kolorowych figur do kolorowych na planaszach,
b) dobieranie pojedyńczych kolorowych figur do konturowych na planszy,
c) dobieranie pojedyńczych kolorowych figur mniejszych do większych,
d) segregowanie wg kolorów, kształtów, wielkości, położenia,
e) gra zespołowa w ,,lotto” - dzieci rozpoznają na swoich kartonikach zbiorczych pojedyncze demonstrowane figury przez nauczyciela
3) Ćwiczenie orientacji przestrzennej - dziecko:
a) określa położenie figur względem siebie, podłoża, otoczenia
b) słuchając określeń wyszukuje plansz, samo układa, rysuje.
4) Ćwiczenia pamięci wzrokowej: po dłuższej obserwacji wzrokowej figury dziecko z pamięci odtwarza wzór przez układanie, rysowanie.
5. Odwzorowywanie.
Przez kalkę techniczną dzieci odwzorowywują z plansz figury, malują, naklejają, tworzą loteryjki.
6. Kompozycje z figur.
7. Odszukiwanie w otaczającej rzeczywistości przedmiotów przypominających figury geometryczne.
8. Składanie figur geometrycznych z elementów.
Wykorzystać „Układanka - mozaika” Libella 3 „Układanka geometryczna”
„Mały architekt”
Wg podręcznika Danielewicz, Koźmińska, Magnuska „Terapia uspokajająca i rozwijająca dla dzieci nerwicowych i dyslektycznych”, PTHP W-wa 1974.
„Mozaiki” tworzy się stosując klocki płaskie w kształcie kwadratów. Na dużych powierzchniach znajdują się figury geometryczne o kształtach: kwadraty, prostokąty, różne trójkąty w kolorach zasadniczych i ich odcieniach. Unika się kolorów jaskrawych i połączeń nie zharmonizowanych, wprowadzających podniecenie i niepokój.
Klocki wchodzą w skład zestawów 4-ro, 9-cio, 16-to elementowych różniących się liczbą, kolorystyką, wzorami i stopniem trudności.
Zastosowanie dla dzieci od 5 do 13 lat
- z objawami nerwowości,
- z obniżoną analizą i syntezą wzrokową,
- o słabej koordynacji wzrokowo-ruchowej,
77