0002201

Ab. ( 2 ) Ab.

» ciśniony z najwyborniejszych woni, i » wylany na głowę Aarona spływa ob-ip ficie na brodę, i aż na brzegi ubiorów »jego kapłańskich. « Miły zapach skąd wydawała się zewnętrzna świętobliwość kapłaństwa Aarona, jest figurą niebieskich darów, któremi Chrystus, głowa nasza, był napełniony; i które przez niego na nas spływają. Ubiory kapłańskie Aarona od Boga przepisane, oznaczają boskie zaszczyty kapłaństwa prawa ewangelicznego. Ależ wszystkie te zaszczyty kapłaństwa Aaronowego, całą swą świetność biorą ze świętobliwości kapłaństwa Jezusa Chrystusa, które to Aarona nie były tylko cienieni i jedynem wyobrażeniem. Umarł Aaron na ręku Mojżesza brata i Eleazara syna swego, którzy zatrudnili się jego pogrzebem skrycie, ażeby to niebyło wiadomo izraelitom, gdzie są złożone zwłoki jego, przez obawę by nie mieli jakiego w czasie późniejszym powodu do zabobouności. Exoil. Cap. 4 Sf.

AB. Jedenasty miesiąc roku politycznego żydów, a piąty podług porządku miesięcy roku kościelnego. Miesiąc Ab. odpowiada naszemu miesiącowi xięży-cowemu Lipcowi i ma dni 30. Żydzi poszczą pierwszego dnia tego miesiąca, z powodu śmierci Aarona; a dziewiątego na pamiątkę spustoszenia kościoła pierwszego i drugiego. Uważają niektórzy, iż oni w tym miesiącu wygnani byli z Anglii, Francyi i Hiszpanii.

ABAGAB, czyli Abgar, król Edessy. linie to znaczy Najmożniejszy. Było one pospolite nie tylko panującym nad tym wielkim miastem i krajem, ale też i królom Arabii, i wielu innym panującym na wschodzie. O tym to Abagarze o którym się tu wzmiankuje jest dawne podanie, które zaświadczają wielu z pierwiastkowych ojców i pisarzów kościoła, iż będąc złożony ciężką i długą chorobą od wielu lat, a słysząc co powszechnie mówiono o przedziwnych dziełach i cudach Zbawiciela, który będąc pod ów czas na świecie: czynił w żydowskiej ziemi; napisał list do niego z zaproszeniem go do swego domu, mając nadzieję; że przytomność Chrystusa przywróci mu zdrowie. Zbawiciel Jezus, czyli dla doświadczenia wiary i stałości Aba-gara, czyli też że niebyło pory po temu, dał mu odpowiedź : iż w przypadku żeby sam nic przybył do niego, nie omieszka, gdy sposobną do tego upatrzy porę, posłać mu jednego z swych uczniów, któryby uskutecznił żądanie jego. Takowe mającym od Chrystusa zlecenie miał być ś. Juda Tadeusz, który nietylko uzdrowił Abngara w ciełcsnćj chorobie, ale i przyprowadził go do zdrowia na duszy. Abagar uwierzył w bostwo Chrystusa, z całym swym domem i dworem, jako świadczy o tem między innemi Euzebiusz, i przydaje w księdze lllist. kość. iż to wszystko wyczytał w archiwum kościoła Edessy, i przetłomaczył z Syryjskiego języka na grecki. Drudzy przydają, iż prócz odpowiedzi którą dał Chrystus Abagarowi, posłał mu jeszcze i obraz swój na płótnie malowany. Późniejsi pisarze zaprzeczają tej historyi, poczytując ją za bajeczną, jako to Melchior Cttnus, Natalis Alexander, Gra-veson8ę. Przeciwnie wszyscy dawniejsi i niektórzy nawet z teraźniejszych krytyków, utrzymują to być rzeczą prawdziwą, tylu poważnych autorów powagą stwierdzoną; jako to: S. Efrem dyakon kościołaEdcssy. Teodor Sludila, S.Jan Damuscen. Grelscr, Tillement,Scrry §'.

ABANA. Rzeka która wypływa z góry Libanu; płynie przez równiny Damaszku, i wpada w morze Syryjskie. Naaman wódz króla Syryjskiego zachwala dobroć wód tej rzeki. Jest mniemanie iż to jest ta sama rzeka, którą Grecy zowią Crissoron. /. F. Reg. Cap. 5.

ABARIM. Góry tak zwane po za Jordanem z wielu składające się, które mają różne nazwiska, jako to: Phasga, Phogor i Góra Nel) o, gdzie umarł Mojżesz do nich należy. W tychże samych górach Jeremiasz ukrył Arkę przymierza, kiedy Chaldcjczykowic zabrali Jerozolimę. Numer. Cap. 27.

ABBA. W Syryjskim języku znaczy Ojciec. Chrystus w swej modlitwie wo-grodzie oliwnym mówił do Ojca przedwiecznego. Abba Ojcze mój wszystko ci podobno. Słowo Abba tożsamo ma znaczenie w języku hebrajskim. Ci którzy zrodzeni byli z niewolników w Izraelu, nie mogli używać tego nazwiska, tylko synowie wolnych w narodzie, tak nazywali swych ojców. MarciCap. 14.

ABBAZON, czyli Aoron, znaczy sa-palczywość. Jest to przydomek Elcaza-ra czwartego brata Judy Machabeusza, który się rzucił pod słonia nieprzyjacielskiego w czasie bitwy, i pchnąwszy go puginałem przywalonym od niego został. PalriE/easar. I. Machab. Cap. 2.

ABDEMELECH. Sługa królewski, Murzyn, rzeżaniec domu Sedeciasza króla; on otrzymał uwolnienie Jeremiasza proroka, którego ten król zaślepiony kazał zamknąć w smrodliwym więzieniu. Bóg nadgradząjąc czułość tę Abdemełecha, ocalił go od oręża Chaldejskiego, których ten prorok przepowiadał przybycie. Jerem. Cap. 18.

ABDENAGO , czyli Azariasz jeden z trzech towarzyszów Daniela, którzy byli wrzuceni w piec ognisty z rozkazu Nabuchodonozora, przeto iż się sprzeciwiali wyrokowi jego, niechcąc się kłaniać jego posągowi wystawionemu na widok publiczny. Bóg posławszy Anioła swego obronił ich od ognia, a król przerażony takowym cudem, rozkazał ich wydohydź z pieca. lian. Cap. 1.

ABDENAGO, znaczy: sługa Nagusa, tak zowie się i słońce czyli jutrzenka, dla tej światłości którą z siebie wydaje.

ABDIAS. Sługa pański, zawiadujący domem Achaba króla izraelskiego za czasów Eliasza proroka. On dopuścił Eliaszowi, ażeby się schronił przed za-palczywością Izabelli, która chciała go zabić. Niektórzy mieszają za jedno tego Abdiasza z owym, który następnie tu się wyraża. Inni utrzymują, że ten był mężem owej niewiasty Suriańskiej, w której domu zwykł był stawać w gościnie prorok Eliasz. III. Reg. Cap. 15.

ABDIAS. Czwarty z dwunastu proroków mniejszych. Napisał jeden tylko Rozdział przeciw Idumejczykom , którym on zagraża całkowitćm zniszczeniem, na ukaranie za ich nieludzkość, której oni użyli przeciw własnym swym braciom. Wyrzuca im na oczy, iż się połączyli z nieprzyjaciółmi Judy, gdy oni rzucali losy na zburzenie Jerozolimy, i rozbiegli się po drogach, by zabijali tych, którzy chcieli ocalić się ucieczką. Obwieszcza iż Jeruzalem będzie z rozwalili podzwignione, że dom Izraela stanie się panem tych, którzy nad nim panowali, i przepowiada jak najwyraźniej powrót z niewoli Judy. Prorok len naśladuje w niektórych miejscach styl mówienia Jeremiasza, kló-V