94293601

220

DU. POZERSK1

Sposoby badania trawienia pod wpływem pepsyny. Sposoby badania trawienia żołądkowego można podzielić na dwie kategorye; jedne prostsze, za to mniej dokładne, drucie bardziej skomplikowane, lecz dokładniejsze. Niedokładność pierwszych metod może być do pewnego stopnia poprawioną przez to, że te badania można wielokrotnie powtarzać, Do tej kategoryi należą po 1 sze badania zapomocą sześcianu białka, powtóre badania metodą Metta i po 3-cie badania włóknikiem. Do drugiej kategoryi należą: 1) oznaczenie ilości azotu białka niestrawionego i 2) oznaczenie trawienia zapomocą strącania kwasem trój chlorooctowym.

1.    Badanie sześcianem białka. Chcąc porównać działanie trawiące dwóch soków żołądkowych należy wziąć po 5 cm. każdego z tych soków do

1 dwóch probówek, do każdej probówki włożyć równy kawałeczek kształtu sześciannego (około 5 mm. wysokości) białka jaja kurzego, gotowanego przez 10 minut; obie probówki umieszcza się w termostacie przy 39°. Po pewnym . czasie ostre krawędzie sześcianów zaczynają sie zaokrąglać, sześciany sie zmniejszają coraz więcej, rozpuszczają się., jakby cukier w wodzie, w końcu rozpadają się na drobne części i znikają zupełnie. Probówkę, w której białko znika wcześniej,. można uważać jako zawierającą sok najbogatszy w pepsynę.

2.    Metoda Metta. Bierze się małe szklarnie rureczki długości 20 cm.

0    średnicy wewnętrznej 1 mm. Wciąga się do każdej ustami, surowe białko jaja kurzego, ścina się białko przy obu końcach nad płomieniem lampy i przenosi się rurki do wrzącej wody, w której pozostawia się przez 5 minut. Gdy białko skrzepnie, można rurkę pokrajać na kawałeczki po 3 cm. długości. Oczywiście kawałeczki, które w skrzepłym białku zawierają powietrze należy odrzucić. Kawałki rurek, zawierających jednolicie skrzepłe białko, umieszcza się w probówkach lub kolbkach, zawierających próbki soku żołądkowego, wzięte do badania. Wszystko to ustawia się w termostacie na pewien czas. Pod wpływem działania soku żołądkowego białko w rurkach, począwszy od końca, stopniowo się rozpuszcza i w tern miejscu rureczka staje się przeźroczystą. Tę przestrzeń, na której białko się rozpuściło, można mierzyć po wyjęciu rurek z soku, linią podzieloną na milimetry. Im silniej działa badany sok, tern stosunkowo na większej przestrzeni zostaje strawione białko w ciągu tego samego czasu.

3.    Metoda z włóknikiem. Włóknik przemyty, ugotowany w wodzie

1    mocno wyciśnięty w bibule, dzieli się na kawałeczki równej wagi 0,5 g. Kawałki te kładzie się do probówek, zawierających 5 cm. soku, którego siłę trawiącą ma się oznaczyć i wstawia się do termostatu. Ta probówka, w której włóknik znika pod wpływem działania soku żołądkowego najwcześniej, zawiera sok najbardziej bogaty w^r pepsynę.

4.    Metoda oznaczenia azotu białka niestrawionego. Bierze się dwa kawałki ugotowanego włóknika, wagi 0,5 g., umieszcza się je w dwóch probówkach, zawierających po 10 cm. soku żołądkowego. Pierw^Tszą próbkę A zanurzamy na 10 minut do wrzącej wody, poczem obie probówki umieszczamy' w termostacie, ogrzanym do 39°. Po dwunastu godzinach włóknik w probówce A pozostaje nietkniętym, natomiast znika prawie zupełnie w probówce B. Po upłwwie tego czasu obie probówki A i B przenosimy na 10 minut do wrzącej wody. Mniej lub więcej zmętniały' płyn w obu probówkach sączymy przez bi-