FizykaII38001

376

376

Fig 209.

mienia F w (fig. 208). Ustawiwszy zaś przed rurką z fioku drugi płomień f tak, aby promienie jego padały pod prostym kątem na ścianę a pryzmy (fig. 209), wówczas od ściany b tejże doznają one całkowitego odbicia i wpadłszy przez szparę mn do rurki A, dostają się do pryzmy P (fig. 208). Wskutek tego, patrząc przez lunetę B, widzi się bezpośrednio dwa widma razem, jedno nad drugiem; górne pochodzi od płomienia /; dolne zaś od płomienia F, (gdyż w astronomicznój lunecie okazują się przedmioty zawsze odwrotnie). Przyrząd opisany służy tćż do porównywania widma słonecznego z widmami / różnych płomieni. Oddaliwszy np. płomień F i puściwszy wiązkę światła słonecznego przez górną połowę szpary do rurki A-podczas gdy się płomień f solą kuchenną na żółto zabarwi, widać jak owa żółta, sod znamionująca, linia w dolnym widmie schodzi się z ciemną linią fraunhoferską D widma słonecznego, tworząc niejako jćj przedłużenie jasno żółte.

Trzecia, mimośrodkowo ustawiona, rurka C (w fig. 208) opatrzona jest na końcu, obróconym do pryzmy P, także soczewką,, w której ognisku na drugim końcu rurki znajduje się szklanua tafelka, mająca na sobie 15 razy pomniejszony fotograficzny obraz ujemny milimetrowćj (w fig. naszćj linią -s oznaczonój) podziałki, a zresztą górą i dołem pokryta ołowianką. Tę P°' zimną podziałkę, mającą białe krćski na czarnćm tle, oświeca się płomieniem świecy lub lampy, stojącej przed rurką C w kierunku jćj osi, która prócz tego z przednią ścianą pryzmy P taki sam kąt zamykać powinna, jak oś lunety B. Patrząc tedy przez tę ostatnią, przy dobrćm jćj ustawieniu widać obraz p°" działki s i równocześnie także widmo, które pryzma P daje-Za pomocą śrubki r można skrajny koniec rury C o tyle podnieść albo-spuścić, aby się obraz podziałki s okazał nad samem widmem, które przez lunetę obserwuje się. Tym sposobem łatwo oznaczyć, przy których krćskach podziałki ta lub owa częśc widma pojawia się.