FizykaII78801

782

względem głównego strumienia i dla tego nazwano go współ-prądein odwrotnym. Pierwszy mając'jednakowy Kierunek z głównym strumieniem wzmacnia go w chwili zerwania i zwiększa dla tego iskrę przy otwieraniu stosu; drugi zaś, jako idący w przeciwnym/ kierunku z głównym strumieniem osłabia go na razie i wskutek tego zmniejsza iskrę, okazującą się w chwili zamykania obwodu stosu lub niszczy ją nawet całkiem. Tak więe współprąd, złączony z głównym strumieniem, może wydawać wielkie skutki tylko przy zrywaniu połączeń stosu, czyli przy tak zwanem otwieraniu jego. Dlii tego też iskry zrywania biją na większą odległość, niż iskry zamykania. To prawo jest też w ogóle ważnenj dla prądów indukowanych w osobnych drutach zamkniętych. W zjawiskach wyłożonych działania współprądów łączą się z działaniem głównego strumienia. EJlund ~) zdołał usunąć tę trudność za pomocą przyrządu, który dozwala zupełnie zniszczyć wpływ głównego strumienia na narzędzie miernicze siły strumienia, pozostawiając samo tylko działanie współprądu. Na tćj drodze wykrył Edlund dwa następujące prawa: a) Współprąd, prosty jest zawsze słabszy od współprądu odwrotnego-h) Każdy współprąd jest proporcyonalny do natężenia strumie-. nia wzbudzającego (indukującego). Z poszukiwań Eijkiego ^w) okazało się, że odwrotny współprąd posiada większe latężenie, a krótszą trwałość od współprądu prostego.

Fig. 435 wystawia cewkę icspółprądową, która z elektromagnetycznym młotkiem jest połączona i szczególnie do wywola-

*) Obacz tom dodatkowy: także Pog£. Aun. T. 77. str. 161. '’■*) Annal. de Phys. et dc cliini. 1858. T. 53. str. 59,