Magazyn6
8901

781

CZAS PRACY

Konferencji z 1919 roku uchwalono w zakresie c. p. — poza konwencją wyżej wspomnianą o 8-godzinnym dniu pracy — konwencję w sprawie pracy nocnej kobiet oraz w sprawie pracy nocnej młodocianych w przemyśle. Pierwsza z tych konwencyj wprowadza co najmniej 11-godzinny nieprzerwany odpoczynek nocny, w którym zawiera się czas między 10 wieczorem a 5 rano. Dotyczy ona — w przeciwieństwie do dawnej konwencji berneńskiej — wszystkich zakładów przemysłowych, z wyłączeniem tylko tych, które zatrudniają członków tej samej rodziny. W lipcu 1936 r. konwencja ta ratyfikowana była przez 30 państw.

Konwencja o zakresie pracy nocnej młodocianych (osoby do lat 18) wprowadza podobne zasady, co konwencja powyższa względem kobiet. Zawiera jednak wyjątek dla młodocianych płci męskiej powyżej lat 16, którym zezwala na pracę nocną w pewnych działach przemysłu przy pracach, które muszą być prowadzone dniem i nocą. Konwencja ta ratyfikowana była w lipcu 1936 r. przez 30 państw. Polska ratyfikowała tę konwencję zgodnie z ustawą z dn. 19. XII. 1923 r. (D. U. R. P. 7/24, poz. 52).

b)W piekarniach. Międzynarodowa Konf. Pracy, obradująca dn. 19. V. 1925 roku uchwaliła konwencję w sprawie pracy nocnej w piekarniach. W myśl tej konwencji wzbroniona jest praca nocna przy wyrobie chleba, ciast i t. p. produktów z mąki. Wyraz „noc“ oznacza okres conajmniej 7 następujących po sobie godzin. Okres ten winien obejmować czas między godz. 11 wieczorem, a 5 rano, wzgl. dla niektórych krajów między godz. 10 wieczorem a 5 rano. W lipcu 1936 r. konwencja ta ratyfikowana była przez 10 państw.

3. 0 odpoczynku tygodniowym. Na Międzynarodowej Konf. Pracy z r. 1921 uchwalono projekt konwencji o odpoczynku tygodniowym w zakładach przemysłowych. Konwencja ta ustanawia w art. 2 zasadę, iż cały personel zatrudniony w zakładach przemysłowych, winien korzystać w każdym okresie 7 dniowym z co najmniej 24-godzinnego nieprzerwanego odpoczynku z zastrzeżeniem wyjątków dla pewnych kategoryj przedsiębiorstw oraz okoliczności. Odpoczynek ten winien być udzielany, o ile to możliwe, całemu personelowi zakładu jednocześnie, oraz winien przypadać w dni uświęcone tradycją lub zwyczajem danego kraju. W lipcu 1936 roku konwencja ta ratyfikowana była przez 28 państw, w tej liczbie i przez Polskę. (Ustawa Ratyfikacyjna z dn. 19. XII. 1923 r.).

Literatura : Amar J.: Le moteur kumam. Paru 1923. — Berichte aur 20. Intemationalen Arbeitskonferenz. — VerkHrzung der Ar-beitszeti im KoMenbergbau. Genf 1936. — Internationale* Ar-beitsamt.— Brentaiu* L.: Ober das VerhiUtniss ixm Arbeitslohn und Arbeitszeit aur Arbeitsleistung. Leipzig 1893. — Tenće: Der Anslurm g gen den Achtstundentag. Berlin 1924.— Bulle-tin des intemationalen Arbeitsamtes. Basel. od r. 1902 do 1919 (zawiera teksty ustaw). — Bureau International du Trawił. Słrie leg\slative. Genive. Od r. 1920 (zawiera teksty ustaw). — Caraillś J.: La joumłe de Auit heures. Paris 1919. —- Confś-rence Internationale du Travail. Rapport VI. Principales d~po ition* de la Łłgislation głnirale limitanf la durłe du trawił dana V Industrie. Bureau International du trawił. Genive 1935. — (zawiera zestawienie najnowszych przepisów obowiązujących

0    c.p.).— Dassyńmka-Golińnka Zofja Dr.: Polityka społeczna. (Economie sociale). 1933. — Diehl Karl: Arbeitsinteruital und Achtstundentag. Jena 1923. — Enęuite sur la Production. Rapport Głnłral. Tom IV. Uexplication des faits. Bureau International du Trawił.Genłee 1924. (S. 621—1067. Le* rłsulłats). — Etude* et documents: La durłe du Trawił. Tchłcoslowąuie. Bureau International du Trawił. Genłve. 1924. — Tamie: La durłe du Trawił dans 1’industrie. Eta\, Unis. Genłve 1925. No. 14. — Tamie: Les salair&a et la durłe du trawił dans les rnmes de char bon. No. 18. Genłoe 1928. — Florence Sargantt La semaine de ąuarante—huit heures et la productxon indnstrieUe. Revue Internationale du Trawił. 1924. — Fromont G.t Une czperience industrielle de rłduction de la joumłe de trawił. Bruzelle* 1906. — Jastrzębowski M.ł Czas pracy u na* i zagranicą. Warszawa 1924. — Odbitka z ..Przeglądu Gospodarczego—Internationale* Jahrbuch der So»ialpolitik 1934.—Internationale* Arbeitsamt. Genf 1935. — Kaskel W.: Dasneue Arbeitsrecht. Bertin 1920. — Liptnamt Otto: La durłe du Trawił et la production. Retme Internationale du Traw i/. 1924. — Leipart Theodor: Dte 40 Stundenwoche. Berlin 1931. — Landów Władysław: Ośmiogodzinny dzień pracy. Warszawa 1927. — Miłhaud Edgar: La joumłe de huits heures et le pro-grłs techniąue. Remie Internationale du Trawił. 1925. — Połhoff Heinz: Probleme des Arbeitsrechts. Jena 1912. — Pragierowa Eugenja Dr.; Zarys ustawodawstwa o ośmiogodzinnym dniu pracy zagranicą i w Polsce. Warszawa 1922.— Polityka społeczna Państwa Polskiego 1918—1935. Nakładem Ministerstwa Opieki Społecznej. Warszawa 1936. — Rae John: Eight hours for werk. London 1894. — RychUńsM Stanisław: Czas pracy w przemyśle polskim. Warszawa 1929. — Rapport du Directeur. Genłve. Bureau International du fratKitf. 1934. 1935. 1936. — Rapport* et Engułtes. La rłglementation de la durłe du trawił dans 1‘industrie en Europę. Remie Internationale du Trawił. Genłve 1928. — Tamie; Le* salaires et la durłe du trawił dans 1'industne du charbon en 1931 — Sprawozdania Komisji Ankietowej. Badania warunków i kosztów produkcji oraz wymiany. Nakładem Prezydjum Rady Ministrów. Warszawa 1928. Tom V. Węgiel. Tom XIV Przemysł włókienniczy. Tom XIII. Przemyśl metalurgiczny.—Statystyka Pracy. Ankieta o wydajności pracy robotników w przemyśle polskim. Warszawa 1927. — Sombart W.* Die gewerbliche Arbeiterfrage. Leipzig 1904. — Ster ling II.: Projekty konwencyj i zalecenia. Warszawa 1929. — Sokal F. inś.: Czas

1    wydąjność pracy. Praca i Opieka Społeczna. Warszawa 1925.— Thomas Albert: A propos des huit heures. Pour „faire l$ point". Rewie Internationale du Trawił. Genłve 1926. — Kemon H. M.: Industnal Fatigue and Efficiency. London 1921. — WóycicM Aleksander ks. pro/.; Dzieje robotników przemysłowych w Polsce. Warszawa 1929. — Tenie: Podstawy moralne 8-godzinnego dnia pracy. Warszawa 1926. — Praca i Opieka Społeczna. — Zugrodski Józef: 40-godzinny tydzień pracy. Praca i Opieka Społeczna. Warszawa 1934.

Eugenia Pragierowc