Magazyn6 101

87

EMERYCI I EMERYTURY

od dn. 16 czerwca 1920 r. do dn. 30 września 1921 r. Ustawa ta przyznała tymczasowe, 6o-procentowe emerytury tym wojskowym, którzy według norm emerytalnych b. państw zaborczych nabyli już w tych państwach prawo do uposażenia emerytalnego przed wstąpieniem do Wojska Polskiego i z tego Wojska przeszli w stan spoczynku. Dla wysokości tej tymczasowej emerytury miarodajny byl ostatni stopień służbowy w Wojsku Polskiem oraz czas służby w ar-mjach b. państw zaborczych według przepisów tych państw.

3.    Ustawa emerytalna funkcjonarjuszów państwowych z dn. 28 iipca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 70, poz. 466). Ustawa ta przyznawała funkcjonarj uszom państwowym, mianowanym na stałe, tudzież wdowom i sierotom po nich, zaopatrzenie emerytalne odpowiednio do stopnia służbowego, z zaliczeniem :

czasu służby cywilnej od dnia jej rozpoczęcia, czasu służby wojskowej polskiej, czasu służby samorządowej polskiej, czasu służby kontraktowej za zgodą Ministra Skarbu, czasu służby w b. państwie zabor-czem według przepisów emerytalnych tego państwa, czasu pracy zawodowej w tej samej ilości, jak policzono do wysługi lat, a nawet do lat 30, za zgodą Ministra Skarbu.

Nadto ustawa zezwalała na doliczenie 10 lat w razie utraty zdolności do służby wskutek paraliżu, utraty wzroku, pomieszania zmysłów, gruźlicy lub nieszczęśliwego wypadku w służbie.

Ustawa ta obowiązywała od dn. 1 października 1921 r. do dn. 30 września 1923 r.

4.    Ustawa z dn. 5 sierpnia 1922 r. o zaopatrzeniu emerytalnem wojskowych i ich rodzin (Dz. U. R. P. Nr. 68, poz. 616). Ustawa ta przyznawała wojskowym zawodowym i ich rodzinom zaopatrzenie emerytalne odpowiednio do stopnia służbowego, z zaliczeniem:

czasu służby wojskowej polskiej od dnia jej rozpoczęcia, czasu służby w polskich formacjach wojskowych, jak w wojsku polskiem, czasu służby państwowej lub samorządowej, cywilnej, służby kontraktowej za zgodą Ministra Skarbu, okresu studjów wyższych, czasu przydziału do personelu latającego w wymiarze podwójnym, czasu zaokrętowania w stosunku 40 dni za 1 miesiąc, czasu służby wojennej lub mobilizacyjnej w wymiarze podwójnym, czasu służby w b.

państwie zaborczem według przepisów tego państwa, czasu pracy zawodowej do lat 20. Nadto ustawa zezwalała na doliczenie 10 lat przy 95% niezdolności do zarobkowania oraz na doliczenie 2 do 10 lat, zależnie od stopnia utraty zdolności do zarobkowania w razie nieszczęśliwego wypadku w służbie. Ustawa ta obowiązywała od dn. 1 października 1921 r. do dn. 30 września 1923 r.

5. Obowiązująca obecnie ustawa z dn. 11 grudnia 1923 r. o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. Nr. 6, poz. 46 z r. 1924) weszła w życie dn. 1 października 1923 r.

Ustawa ta przyznaje stałym funkcjonarj uszom państwowym, sędziom i prokuratorom, wojskowym zawodowym oraz pozostałym rodzinom, to jest wdowom i sierotom, zaopatrzenie emerytalne ze Skarbu Państwa, odpowiednio do stopnia służbowego, obecnie grupy uposażenia, z zaliczeniem:

u funkcjonarjuszów państwowych: a) czasu służby państwowej cywilnej od dnia jej rozpoczęcia; b) czasu służby wojskowej polskiej; c) czasu służby w polskich formacjach wojskowych; d) czasu czynnej działalności, zmierzającej do odzyskania niepodległości Państwa Polskiego, oraz okresu odbywania kar, orzeczonych przez władze b. państw zaborczych za taką działalność; e) czasu służby kontraktowej za uiszczeniem składki emerytalnej; f) czasu służby przed przerwą, za zgodą Ministra Skarbu; g) czasu służby samorządowej polskiej, jeżeli była policzalna w myśl ustawy z dn. 28 lipca 1921 r.; h) czasu studjów wyższych; i) czasu służby wojskowej podczas wojny lub mobilizacji w wymiarze podwójnym; j) czasu służby w b. państwie zaborczem według przepisów tego państwa; k) czasu pracy zawodowej nie więcej, aniżeli lat 20; 1) doliczenia 10 lat przy 95% niezdolności do zarobkowania; m) doliczenia 2 do 10 lat zależnie od stopnia utraty zdolności do zarobkowania na skutek nieszczęśliwego wypadku w służbie;

u wojskowych zawodowych: a) czasu służby wojskowej polskiej od dnia jej rozpoczęcia; b) czasu służby cywilno-państwowej polskiej, policzalnej do emerytury ; punkty c) do m) okresów służby i pracy wyliczonych powyżej (jak u funkcjonarjuszów państwowych); n) czasu przydziału do personelu latającego w wymiarze podwó^: