Magazyn6"101

217

FRANCJA

41 5^.8 tys. q w r. 1934), uprawiany głównie w płn. F., przyczetn uprawa jego osiąga swe maximum w centrum Basenu Paryskiego. Jęczmień, żyto i kukurydza mają małe znaczenie, jak również i ziemniaki. Na uwagę zasługuje tylko eksport młodych kartofli z Prowancji do prowincyj północnych.

Z roślin przemysłowych największe znaczenie ma burak cukrowy, którego uprawa koncentruje się na płn. F. (obszar 275 tys. ha — produkcja cukru 11 690 tys. q — ^I934/35)- Uprawa konopi i roślin tłuszczowych ostatnio maleje, dobrze rozwija się jednak uprawa lnu, tytoniu i chmielu. Ogrodnictwo stoi b. wysoko (uprawa jarzyn, jabłka na płn., pomarańcze, figi, kwiaty w Nicei). Na południu kraju występuje uprawa oliwki (roczna produkcja oliwy 105 tys. q — r. 1934). Rośliną najbardziej charakterystyczną dla Francji jest winorośl, której obszar uprawny wynosi 1 622 tys. ha. Pod względem ilości wyprodukowanego wina (75 144 tys. hektolitrów — 1934) oraz jego jakości stoi F. na pierw-szem miejscu w produkcji światowej. Rozróżniamy we F. cztery główne centra uprawy: 1) wybrzeże m. Śródziemnego, 2) po-łudn.-zach. nizina Garonny, 3) wschód (Bur-gundja, Szampanja), 4) Środkowa i dolna Loara. Najwięcej, bo połowę całej produkcji dostarcza okrąg pierwszy, są to jednak gatunki gorsze.

2. Hodowla. W r. 1934 na obszarze F. hodowano — 2 878 tys. koni (na 100 ha pow 5,3), 15 830 tys. bydła rogatego (28,7), 9 73° tys. owiec (17,7), oraz 6 769 tys. trzody chlewnej (12,3). Hodowla bydła rogatego skupia się głównie na zachodzie w Bre-tanji, Normandji, Wandei, Anjou, Maine i Poitou (około V* ogólnej ilości bydła) oraz w płn. części Masywu Centralnego. Gospodarstwo mleczne stoi bardzo wysoko. Z Bretanji i Normandji wywozi się masło, z Jury i Owernji sery. Hodowla owiec, skupiająca się w górach i krainach suchszych, straciła bardzo na znaczeniu od połowy wieku XIX. Znaczną rolę odgrywa hodowla drobiu, którego dużym spożywcą jest Paryż. Jedwabnictwo większe znaczenie posiada jedynie w dep. Gard de la Dróme i 1’Ardeche, przyczem daje się odczuć spadek tej gałęzi produkcji, wywołany konkurencją Włoch i brakiem robocizny (1925 — 260 tonn, 1933 — 76 tonn).

Rybołówstwo rzeczne, ze względu na uregulowanie rzek, jest bardzo nikle i nie pokrywa zapotrzebowania krajowego. Duże znaczenie ma jednak rybołówstwo morskie (śledzie, sardynki, makrele, szproty), którem zajmują się mieszkańcy około 240 miejscowości. Ogólna wartość połowu w r. 1934 wynosiła 887 milj. frs.

3.    Górnictwo. Z bogactw górniczych posiada F. węgiel skupiony w kilku zagłębiach, z których najważniejszemi są: zagłębie Nord, dostarczające 60% ogólnej produkcji, oraz zagłębie Loary. Produkcja węgla, wynosząca w r. 1929 — 54 milj. tonn, zaś w r. 1934 — 48 milj. tonn, nie wystarcza na pokrycie zapotrzebowania kraju i F. dowozi węgiel z Niemiec, Belgji i Anglji. Duże przeto znaczenie posiada dla F. wykorzystanie „węgla białego", przyczem proces elektryfikacji jest dość szybki. Ilość wyprodukowanej energji elektrycznej wynosi rocznie 14906 milj. kwh, z tego hydraulicznej 6665 milj. kwh, thermo-elek. 8 241 milj. kwh. Bardzo bogato wyposażona jest F. w rudy żelazne, której zapasy oblicza się na 8 164 milj. tonn (drugie miejsce w świecie). Najważniejszemi zagłębiami są: zagł. Metz-Thionville, Longwy-Briey, Nancy, zagł. Normandie-Anjou oraz zagł. Pirenejskie. Rudy, występujące w trzech pierwszych zagłębiach zawierają 30—43% żelaza z silną domieszką fosforu (t. zw. mi-nette lorraine). Zawartość żelaza w rudach pirenejskich wynosi 50—óo%. Produkcja roczna rud. żel. (w 1929 r. 51 milj. tonn, w 1934 r. 32 milj. tonn) daje dużą nadwyżkę wywozową. Sole potasowe występują w Alzacji od Wogezów do Miluzy, przyczem roczna produkcja tego artykułu w r. 1929 wynosiła 3 125 tys. zaś w r. 1934 — 2 054 tys. tonn. Oprócz powyższych kopalin F. posiada jeszcze aluminjum, piryty oraz nieco miedzi i ropy naftowej.

4.    Przemyśl. Najważniejszemi obszarami przemysłowemi F. są dep. Nord. i Pas-de-Calais, Normandja i Anjou, okrąg paryski, Alzacja i Lotaryngja, Burgundja płd., Lyon, St. Etienne oraz Delfinat i Sabaudja. Przemysł żelazny rozwija się na pograniczu półn.-zach. w dep. Nord, w Lotaryngji, w Creusot oraz w Normandji. Wytwórczość surówki żel. w r. 1929 wynosząca 10,3 milj. tonn w r. 1934 obniżyła się do 6,3 milj. tonn, zaś stali w r. 1929 — 9,7 milj. tonn,