Magazyn8#101 djvu

JÓZEF PANKIEWICZ    TARG NA KWIATY

prace Carriere’a, znakomitego poety światła i mistrza światłocieniu, czarniawe monochromje, o miękkich, roztapiających się kształtach. Z tego nowego olśnienia powstały „Czarne łabędzie" — na sadzawce w ogrodzie Saskim, czarniawy uproszczony w kompozycji, miękki w sylwetach obraz. Miękkość tę jednak umiał Pankiewicz przenieść i do bogatszej skali barw. Arcydziełem takiej kombinacji jest jego „Portret dziewczynki" w czerwonej sukience, wspartej o krzesło.

Z kolei nastąpił okres akwaforty, które) zresztą pozostał Pankiewicz wierny aż do dni ostatnich. Jest w tych pracach lekkość kreski, i wykwint wyrafinowanej sztuki Paryża, i wyszukanie dekoracyjny układ całości.

Wreszcie wypłynął Cezanne, pociągnął ku sobie gorętsze i ciekawsze temperamenty i wprowadził Pankiewicza do nowego świata. Przeżył tam artysta polski niby Gierda w domku wróżki — lat kilka i pokazał Warszawie, jak rozumie Cezanne’a w kilkudziesięciu płótnach wystawionych w Zachęcie 1921 r. Przeważnie pejzaże w tonacji atramentowej, traktowane z wielką swobodą w upraszczaniu kształtów.

W ostatnich piętnastu latach Paryż zamienił się w istny tygiel, gdzie się smażą i ścierają wzajemnie liczne nowe kierunki, błyszczą

216