Magazyn6H501

481

GÓRNICTWO I HUTNICTWO

przedsiębiorstwa przenoszą do Borysławia swą główną działalność i koncentrują tam ruch wiertniczy.

Pierwsze głębokie wiercenia w Borysławiu z ramienia Karpackiego Towarzystwa Naftowego rozpoczął w 1893 r. zmarły w 1937 r. Władysław Długosz — on też jest powszechnie uważany za „odkrywcę Borysławia". Do tego czasu Borysław był znany jedynie z produkcji wosku ziemnego.

Już w 1897 r. otrzymano w Borysławiu b. znaczne ilości ropy, a niektóre otwory produkują wybuchowo po 500—600 tonn na dobę. W latach 1901—1902 odwiercono na sąsiadującej z Borysławiem gminie Tusta-nowice otwór Wilno z bardzo obfitą produkcją i udowodniono istnienie drugiego wydajnego złoża w rejonie borysławskim.

W Borysławiu zaczyna się prawdziwa gorączka naftowa, wszyscy starają się (przewiercając często płytsze pokłady z ropą) dojść jak najprędzej do głębszych horyzontów z wybuchową produkcją. W ten sposób odwiercono zupełnie niepoti zebnie nad mierną ilość otworów, rozdrobniono parcele naftowe z małych działek włościańskich, na których zaczęły wiercić drobne spółki. Zaczęła się rabunkowa, bezplanowa gospodarka, która przyczyniła się do szybkiego wyeksploatowania i zawodnienia terenów ro-ponośnych.

TAB. 4.

Rok	Produkcja Polski (tonn)
IQOI	452 220
1902	576 000
1903	7*3 33°
1904	827 100
1905	801 800
1906	760 440
1907	1 17597°
1908	I 721 590
1909	2 053 150
I9IO	1 761 420
I9II	1 453 °3°
1912	1 186 500
1913	I 071 040
1914	878 020
1915	730 090
1916	910 900
1917	^849 73°
1918	822 940

Olbrzymie ilości gazów ziemnych, znajdujących się w złożu razem z ropą, wypu szczano bezużytecznie w powietrze, marnując bogactwo narodowe i obniżając kary godnie w rabunkowy sposób przez przedwczesne wybuchy ciśnienie złożowe.

Z tabeli 4 wynika osłabienie wydobycia ropy od 1910 r. po szczytowej produkcji w 1909 r. (przeszło 2 mil jony tonn) właśnie w tej chwili, kiedy przedsiębiorstwa przygotowały się przez budowę wielkich ilości rezerwoarów i zastosowanie ropy do celów opałowych do opanowania trudności wynikłych z gwałtownego wzrostu produkcji. Tylko 1916—1917 r. wykazał pewne powiększenie produkcji, wywołane sztucznein ożywieniem ruchu wiertniczego przez rząd austrjacki, kiedy przekonano się, że losy wojny są w znacznej mierze zależne od produkcji surowca naftowego, koniecznego dla zaopatrzenia aut i samolotów w olbrzymie ilości maierjałów pędnych.

Polska otrzymała po zakończeniu wojny przemysł naftowy w stanie znacznej dezorganizacji. Borysław i kopalnie na wschodzie były do końca maja 1919 ^r- zajęte przez Ukraińców, w którym to czasie o regularnej pracy na kopalniach, opuszczonych przez polskich techników i lobotm ków, nie było mowy. W 1920 r. wojska bolszewickie były przez pewien czas w nie-wielkiem oddaleniu od Borysławia i nie udało się jeszcze zorganizować prawidłowej regularnej pracy na kopalniach. Dopiero w 1921 r. zaczyna się stopniowo normalny ruch na kopalniach borysław-skich i innych i ożywia się ruch wiertniczy.

TAB. 5.

Rok	Produkcja Polski (tonn)
1919	831 700
1920	765 020
1921	704 870
1922	713 100
1923	737 ^l8°
1924	770 ;9°
1925	811 929
1926	796 087
1927	716 250
1928	736 170
1929	668 510
193°	662 770
1931	630 280
1932	556 685
1933	55° 673
1934	529 210
1935	514 760
X936	510 63°

Produkcja ropy w Malopolsce zajmowała w 1909 r. (okres świetnego rozwoju) drugie miejsce na świecie (po St. Zjedn.