Magazyn6 2501

921

MICHALSKI JERZY — M1EDZIIŚSKI BOGUSŁAW

Michalski Jerzy.

M., ekonomista polski, urodził się 18. III. 1870 r. w Jarosławiu w Małopolsce. Szkoły średnie ukończył w Rzeszowie, na Uniwersytecie Jagiellońskim odbył studja wyższe uzyskując 28. VI. 1893 r. doktorat praw. Od 28. VII. 1893 r. pracował jako urzędnik w Krajowej Dyrekcji Skarbu. W 1903 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim jako docent skarbowości i austrjackiego prawa skarbowego, a w 1904 r. rozszerzył veniam legendi na naukę administracji i austrjackiego prawa administracyjnego. 20. IX. 1907 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym prawa administracyjnego. W październiku 1911 r. zrezygnował z katedry i objął stanowisko dyrektora Banku Krajowego we Lwowie. Od 1915 do 1921 r. prowadził na politechnice lwowskiej wykłady ekonomji. Dn. 29. XI. 1918 roku M. objął kierownictwo prac rozrachunkowych b. zaboru austrjackiego i opracował projekt rozrachunku Polski z tytułu zaboru Galicji. 18. IX. 1920 r. został mianowany honorowym profesorem ekonomji społecznej na politechnice lwowskiej. Dn. 26. IX. 1921 r. powołany na stanowisko ministra skarbu pełnił te obowiązki w dwóch kolejnych gabinetach Antoniego Ponikowskiego do 4. VI. 1922 r. Dn. 5. XI. 1922 r. obrany z listy chrześcijańskiej Jedności Narodowej posłem do sejmu wstąpił do klubu Chrześci-jańsko-Narodowego. W pracy sejmowej M. zwalczał politykę skarbową Władysława Grabskiego. W latach 1925, 1926, 1927 był referentem preliminarza budżetowego Ministerstwa Skarbu. W 1924 roku złożywszy dyrekcję Banku Krajowego przeniósł się na stałe do Warszawy i objął wykłady ekonomji na politechnice warszawskiej.

Dn. 8. II. 1927 r. został mianowany członkiem Państwowej Rady Finansowej. W maju 1927 r. wszedł do Rady Miejskiej m. st. Warszawy.

Ważniejsze prace: Austrjacki powszechny podatek zarobkowy; studjum porównawcze i krytyczne. Kraków 1903. — Prawo ubogich. Kraków 1904. — Projekt reformy podatków budynkowych. Kraków 1908. — Monografja węglowego Zagłębia Krakowskiego. Kraków 1910. — Traktat pokojowy w Saint-Germain a obciążenie Polski. Kraków 1920.

Michalski Stanisław.

M., działacz oświatowy i organizator nauki polskiej, urodził się w 1865 w Równem na Wołyniu. Ukończył Instytut Technologiczny w Moskwie z tytułem inży-niera-mechanika, poczem pracował w latach 1892—1913 na kolei warszawsko-wiedeńskiej, a następnie w latach 1914—1919 w Kasie im. Mianowskiego. W 1919 został mianowany naczelnikiem wydziału nauki, a w 1925 dyrektorem departamentu nauki i szkół wyższych w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Po utworzeniu w 1928 Funduszu Kultury Narodowej M. objął, jako dyrektor, jego kierownictwo i pozostaje na tern stanowisku do dnia dzisiejszego.

W latach przedwojennych był sekretarzem wydziału czytelni bezpłatnych przy Towarzystwie Dobroczynności.

W 1898 M. zapoczątkował wydawnictwo „Poradnika dla samouków*', a w 1918 wydawnictwo „Nauki Polskiej**; od 1936 wydaje czasopismo naukoznawcze „Organon**, wychodzące w obcych językach; wszystkie te wydawnictwa wychodzą pod redakcją M.

Miedziński Bogusław.

M. urodził się dnia 22. III. 1891 r. w Miastkowie, pow. lubelskim. W 1909 r. ukończył gimnazjum w Siedlcach, poczem wstąpił na politechnikę we Lwowie. W 1913 r. przeniósł się na wydział rolniczy Uniwersytetu Jagiellońskiego. W chwili wybuchu wojny rozwinął działalność konspiracyjną na tyłach armji rosyjskiej, jako komendant okręgu siedleckiego P. O. W. Następnie był inspektorem P. O. W. w środowiskach polskich w Rosji. Od września 1915 r. brał udział w bojach I Brygady w stopniu podporucznika. Przeniesiony następnie znowuż do P. O. W. pełnił od czerwca 1917 do końca tegoż roku obowiązki komendanta P. O. W. na okupację austrjacką. Przedarłszy się w styczniu 1918 r. na Ukrainę przeprowadził reorganizację tamtejszej P. O. W. Po powrocie do kraju w lipcu 1918 r. został zastępcą naczelnego komendanta P. O. W. W kwietniu 19x9 r. otrzymał nominację na szefa sekcji politycznej sztabu generalnego,

59

Encyklopedja nauk politycznych.