Magazyn 510

204 WACŁAW SIEROSZEWSKI

tylko, jak tu będziem przecho-    4

dzili w nocy.

Następne wydrążenie »jareku« przedstawiało podobną do poprzedniej kotlinę, tylko boki jej nie były już tak strome i nie z jednolitej składały się skały, lecz tworzyły kamienne osypisko. Zamykała ją składka górska, ciemnym wężykiem pnąca się na szczyt, pokryty śniegiem. Gdzie okiem rzucić, głazy szare, czerwone i czarne, mchy, liszaje, nikłe trawy, a po nad tern wszyst-kiem wązki pas ciemnego boru na zrębie; wyżej zaś jeszcze jasne i ciepłe niebiosa.

— Tu siądziemy. Jeżeli się dobrze sprawimy, całe stado do kotliny, jak w pułapkę wpadnie.

Można ani jednej nie wypuścić...    ,