page0056

46

pokuta, o jakiej my już ledwo wyobrażenie mieć możemy. Skruszony grzesznik łzy ronił, tarzał w prochu pyszne czoło, za chwilę gotów do dawnych powrócić przewinień. Wśród tych wzburzonych społecznych żywiołów jakże wspaniale odbijają, zacne wielkich mężów postacie!. ... Jednym z takich jest biskup krakowski Prandota z Białaczowa,

Ród Odrowążów, z którego pochodzili biskup Iwo, św. Jacek i Czesław, dał także Polsce Pran-dotę. Był on synem Saula czy Radosława Odrowąża z Końskich, a wybrawszy stan duchowny wcześnie stał się głośnym przez pełne namaszczenia opowiadanie słowa bożego. Służył Bogu nie oglądając się ani na to co ludzie powiedzą, ani na pożytek osobisty. Był tak samo, jak niegdyś Kadłubek i Czesław kanonikiem Sandomierskiej Kolegiaty, a gdy umarł biskup krakowski Wisław, obrany został po nim następcą z taką radością, zgodą i jednomyślnością duchowieństwa i ludu całego, że upatrywano w tern wyraźną łaskę Ducha św.; bo jednomyślność i zgoda jest właśnie najtrudniejszą dla ułomnej ludzkiej natury.

Właśnie umarł był niedawno Kazimierz Sprawiedliwy i niedorosłego jego syna Bolesława