page0064

63

xxl, ZR-ÓDŁO.

Jednego dnia w czasie lata, upal byl niezmierny; mały Franus, któremu ojciec kupił był strzelbinkę na ptaszki, biegał z nią pomiędzy krzaki polując makolągwy i wróble. Tein ciągiem uganianiem tak się umęczył, że pot lał się strumieniem z niego, a policzki pałały, a w gardle zasychało od pragnienia. Zapuściwszy się za ptaszkiem do lasu, natrafił na czyste źródełko bijące z pod starego dębu.

—Acli jakie szczęście! —zawołał—ochłodzę się, bo już prawie omdlew^ram.— I położywszy się na ziemi, pił, a pił zimną jak lód w^rodę, która mu się zdawała najprzedniejszym napojem. Na chwilę ożywiła go zdrojowa woda, lecz zalcdwo przyszedł do domu, uczul ciężkość i niemoc we wszystkich członkach, i prawie bez zmysłów upadł na łóżko. Niebawem okazała się niebezpieczna gorączka. Biedny Franuś w ciągu swojej choroby nieraz, kiedy bardzo cierpiał, przeklinał nieszczęsne źródło, mówiąc:— ktoby się był spodziewał, patrząc na to piękne źródełko, że w niern taka trucizna się mieści?!