ZAGADNIENIA OGÓLNE
skiej (Rzetelska-Feleszko 1993). Nie należy jednak zastępować terminów rodzimych obcymi. Można nawet zalecać preferowanie terminów rodzimych jako bardziej czytelnych. Wzorem mogą być kraje Europy Zachodniej, gdzie niemal nie stosuje sie obcej terminologii. Używane są od lat te same terminy opisowe, jak nazwy miejscowości, osad, pól, gór, rzek, ulic, przedmiotów itp.
W przypadku konieczności nazwania nowej dziedziny badań ono-mastycznych, jak np. nazwy gwiazd, zwierząt, wytworów przemysłowych, instystucji, można zaakceptować obcą nazwę, jeśli wyrazy jej pokrewne znane są językowi polskiemu, jak w przypadku terminu „kosmonim", który pozostaje w związku że znanymi polszczyźnie wyrazami: „kosmos", „kosmonauta", lub terminu „zoonim", który pozostaje w związku z wyrazami: „zoologia", „ZOO". Jeśli natomiast brak wyrazów pokrewnych, lepiej nazwy nie wprowadzać lub wprowadzić drugoplanowo, jako odpowiednik nazwy rodzimej, np. „nazwa wyrobu przemysłowego" („chrematonim"). W każdym razie tekst dotyczący nazw własnych nie powinien być naszpikowany obcymi terminami, gdyż staje się wtedy nieczytelny nawet dla osób obeznanych z problematyką onomastyczną.
Zdaniem E. Rzetelskiej-Feleszko (1993) konieczne jest opracowanie nowej wersji polskiej terminologii on omasty cznej, która będzie zapewne liczyć około 700 terminów. Opracowując jej zasady należy rozważyć problemy takie jak: czytelność danego terminu, powszechność użycia, co nie powinno jednak oznaczać, że terminy ważne, a rzadziej stosowane, nie mają być odnotowane; dalej jednoznaczność terminu (przy czym należałoby objaśnić niektóre terminy wieloznaczne), wreszcie zakres włączenia ogólnej terminologii językoznawczej. Należałoby też zwrócić uwagę na terminy używane powszechnie, choć nieadekwatnie.
BIBLIOGRAFIA (WYBÓR)
Borek H., 1978a, Diachroniczne i synchroniczne klasyfikacje nazwisk polskich, (w:) Z polskich studiów slawistycznych 5, 447-455.
Borek H., 1978b, Socjolingwistyczne aspekty imiennictwa, Onomastica 23, 163-175. Borek H., Szumska U., 1976, Nazwiska mieszkańców Bytomia od końca XVI wieku do roku 1740, Warszawa.
Bubak J., 1982, Socjolingwistyczny i prawny aspekt zmiany nazwiska w Polsce, Onomastica 27, 91-108.
78