page0099

91

'

Piotr wojewoda nadszedł z całemi siłami swe-mi najgrawając się ze szczupłych sił wojska polskiego i śmiejąc się zawczasu z jego nieochybrej porażko Wódz polski znosił wszystko cierpliwie; „tutaj albo umrzeć albo zwyciężyć“ powiedział do otaczających.

Wojsko patrząc w poważne wodza oblicze milczało także, wiedząc że nie marne pogróżki, lecz czyn sam jest zwycięztwem. Już po zachodzie słońca wydano rozkazy do ataku na całej li-nji bojowej nazajutrz o pierwszym dnia brzasku, i wraz zaczęło się wieczorne nabożeństwo tak uroczyste, jak ta chwila dla niejednego przedśmiertna. A hetman wystąpiwszy naprzód, wśród obozowego taboru padł krzyżem na ziemię, wzywając z pokorą Fana Zastępów, aby tarczą swej sprawiedliwości i opieki szczupłą garstkę polaków csłomł

Na drugi dzień nim wstało słońce, już wojenne zabrzmiały trąby. Ścierały się mężnie hufce, lała się krew ludzka, rajezdnik zewsząd otoczony, zaczął pierzchać w nieładzie. Porażka była ogromna, niesłychana dotąd! Więcej niż cztery razy większe wojsko nieprzyjacielskie zwyciężone przez niecałe pięć tysięcy Polaków, co najprzedniejsi panowie Wołoscy w niewolę.wzięci, zabra-