page0143

HO

i ufnością. Dla tego też nie obchodziły ją ani honory, ani wszystkie okazałości świata, które tak marnemi w obec uroczystej chwili śmierci wydawać się muszą, ale skarbiła sobie rzeczywiste przed Bogiem zasługi, niosąc pomoc bliźnim, krzewiąc w około siebie najpiękniejsze cnoty chrześcijańskie.

W tem w Warszawie wypadła wielka uroczystość. Królowi Zygmuntowi urodził się syn, któremu na chrzcie św. dano imię pierwszego Jagiełły Władysław. Były z tego powodu liczne uroczystości, weselono się hucznie, a królowa wdowa ujęła w swe osłabłe od wieku ramiona nowonarodzone dziecię, wnuka swej drogiej Katarzyny, i błogosławiącą nad nim wyrzekła modlitwę. Po chrzcie królewicza wróciła do Krakowa, zapadając cokolwiek na zdrowiu i przypisując to zwątleniu sił, tak naturalnemu w siedmdziesiątym czwartym roku życia.

WtakienKusposobieniu znowu pospieszyła do swej miłej Warszawy, która wraz z Mazowszem po wygaśnięciu książąt Mazowieckich dana jeszcze matce tytułem oprawy, była najulubieńszem miejscem jej pobytu. Tam zdawało jej się, że poczerpnie zdrowie na modlitwie przed relikwiami swej świętej patronki u Bernardynów. Bawiła