page0214

206

Rohatyn — Roizins

politycznemi w Turcyi. Rohatyn liczący 3,500 mieszkańców, posiada kościół farny, klasztor dominikanów, kościół świętej Barbary i 5 cerkwi, nadto kopalnie gipsu.    C. B.

Rohatyna, rodzaj długiej lancy. Marcin Bielski w Sprawie rycerskiej pisze, że Polacy pierwiastkowo używali rohatyn, które na prawym boku konia wozili, jeden koniec dosięgał ziemi, drugi był wsparty na łęgu od siadła. Ztąd te rohatyny zwano także włóczniami. Od czasów króla Ludwika, weszły dopiero kopije. W czasach ostatnich JagieUonów myśliwi nasi, nazywali rohatynami albo rogacinami, rodzaj włóczni krótszych, z szerokiem ostrzem Żelaznem, z któremi, wychodzili na łowy przeciw dzikom i niedźwiedziom. K. Wl. W.

Rohrbacher (Franciszek), ksiądz, historyk kościelny francuzki, urodził się w la Meurthe, r 1789, uczył się w seminaryjum w Nancy, wyświecony na kapłana r. 1812. Był proboszczem wLunewillu, dyrektorem seminaryjum w Nancy, otrzymał stopień doktora w uniwersytecie w Lowanijum. Umarł w Nancy r. 18o6. Dzieła jego treści teologicznej są następujące: Letłre (P un membre dujeune clerge, a Mgr. de Chartres (1825); la Rehgion meditee (1826, t. 2); Catechisme du sens commun (1826); Motifs qui ont ramene ii P Eglise ca-iholiąue un grand nombre de protestants (1836, tomów 2); Tableau generał des principales comersions (1837, tomów 2); De la grace et de la naturę (1838); Des rapports naturels entre les deux puissances d> apres la tradi-tion unioerselles (1838, tomów 2); Obsercations respectueuses aux adver-saires de M. de Lamennais (1842); Żywoty Świętych na wszystkie dni roku, Vies des saints pour tous les jon rs de V annee (1852, tomów 6); liczne Me-moary, Mowy, Wiadomości; najważniejsze atoli dzieło Rohrbachera: Historyja powszechna Kościoła katolickiego: Histoire unmerselle de V Eglise catholigue miała w krótkim przeciągu czasu (1842, 1849, 1863), aż trzy wydania, chociaż liczy tomów 29: autor trzyma się w niej pomysłów Bossueta o trwałości działania Boskiego w rządzie nad Kościołem i światem. Tę histo-ryje doprowadził do roku 1860 p. J. Chantrel, a A. H. Dufour załączył atlas geograficzny    L. R.

Rohrer (Józef), statystyk, professor uniwersytetu lwowskiego, zmarły w r. 1820, Zajmował się gorliwie geografiją i statystyką Galicyi i wydawał liczne w tych przedmiotach dzieła w języku niemieckim. Ważniejsze z tych są: 1) Abnss der westlichen Prminzen des Oesterreichischen Staates (Wiedeń, 1804, w 8-ee) z mappą. 2) Bemerkungen auf eine Reise ron der tur— kischen Grdnze iiber die Bukowina durch Ost and West Galizien, Schlesien nnd Mdhren nach Hien (tamże, 1804).    FI M. S.

Rohrmann (Krystyjan), teolog i wierszopis. Urodził się w Byczynie 1672 r., nauki kończył we Wrocławiu, potem obrawszy sobie stan duchowny, pełnił rozmaite w kościele ewangelickim na Szląsku obowiązki, w końcu był kaznodzieją polskim w Opolu, i tam umarł w r. 1731. Wydał z druku. 1) Pierwiastki Panu Bogu święte, (Wrocław, 1715, w 12-ce). Jestto zbiór pieśni tłomaczonych wierszem z niemieckiego. 2) Grammatyka polska (tamie, 1730).    3) Summaryjusz katechizmowy i t. d.    F. M. S.

RoiziUS (Ruiz Piotr), znakomity prawnik, pochodził z zacnej hiszpańskiej familii, Ruiz de Moroz. Pospolicie podpisywał się na rć żnych swych dziełach: Petrus Maureus Royzyus Nispanus, czasem ITispanus Celtiber albo zamiast tego dwojga Alcagnicensis odAlcagnii, arragońskiego miasta, wktórem się narodził. Wziąwszy początki prawa w ojczyźnie, doskonalił się dalej w akademii padewskiej i bonońskiej, wszakże w tej ostatniej sam już z powszechną młodzi