page0223

222

kanaście czerwonych złotych, kazał mu iść do dziekana onej akademii, prosząc go o wydanie dyplomu. Pan Dziekan wespół z inszymi kolegami także zapomniał; ale żeby daremnie on Polak nieodjeżdżał, dał mu dwa dyploma, jeden pro Juris 'Uiriusgue (na Doktora obojga praw), drugi pro Medicinąe Doctoratu (na Doktora medycyny). Otóż sługa zostawił dla siebie jeden dyplom, a drugi panu przyniósł i oddał, a tak obadwaj do Polski nieumiejąe nic, papierowenń doktorami wrócili.

Przyjechał jeden-z cudzych krajów, wiec wielu znajomych i przyjaciół napadło go natrętnie pytając: Coś mi WPan ze Włoch przywiózł? Czy masz dla mme jakiego gościńca?—-'On też nawzajem każdego pytał: A coś mi WPan do Włoch dał zawiesić?

Dobrze mówń przysłowie: Dar za dar, darmo nic.

Malospina Włoch Bonończyk przyjechał do Polski, a do dworu pana jednego na granicy mieszkającego wstąpiwszy, przyjęty był gościnnie. Widząc on dwór pięknie zbudowany, powiedział,, że niijdy niewidział drew^r piękniej ułożonych; albowuem dwór ten zbudow any był z drzewa; gdy zaś po wieczerzy z wielą świec lanych do gmachu, także drewnianego był prowadzony niechciał wniść w ono mieszkanie, z świecami tam chodzić nie-kazał, powuadając, że między taką kupą drew i tak suchych, niebezpieczno było z ogniem. Tenże potem z polskiego budowania dwmrując (żartując) mówił, że wiele Polski jako-teraz stoi, za lat kilkadziesiąt się spali, bo drew w niej siła. .