page0226

216

S. DICKSTEIN.

siebie świadomość jakiejś rzeczywistości, ukrytej poza pozorami, i jak z owej niemożliwości wypływa niepokonana wiara w owa rzeczywistość*.

Któż w tych słowach nie dostrzeże wielkiego podobieństwa do myśli, wielokrotnie wypowiadanych przez Wrońskiego? Nasz filozof nie tylko miał odwagę »Niepoznawalne* uczynić „Poznawalnem" w objawach wszechświata, ludzkości, myśli i czynów ludzkich, lecz nadto chciał zedrzeć zasłonę względności i dotrzeć do samej istoty Absolutu.

⁶) Nielicznym zapewne czytelnikom dzieł filozoficznych Wrońskiego, którzy usiłowali głębiej sięgnąć w treść jego poglądów, te oryginalne pomysły nie były łatwymi do zrozumienia. Jeden z czytelników, p. Crozals, starał się drogą korespondencyi prywatnej z Wrońskim dojść do lepszego zrozumienia podstaw filozofii bezwzględnej. Z odpowiedzi Wrońskiego, wydrukowanych w „Sept manuscrits inedits" p. t.: „Cinq lettres philosophiques“ (od maja do lipca 1852) widzimy, jakie wątpliwości nasuwały się Crozalsowi. Zapytywał on Wrońskiego, w jaki sposób mając jeden z „elementów pierwszorzędnych¹⁴ można znaleść drugi, i jak, mając oba, można dojść do „elementu neutralnego*¹? Na to Wroński odpowiada: 1) dotrzeć do „elementu neutralnego “można tylko za pomocą „aktu genialnego** (aete de genie); 2) jedynie z elementu neutralnego można wyprowadzić za pomocą prawa tworzenia cały system rzeczywistości; 3) „element neutralny “systemu realności może być dany jedynie za pomocą wyrazu tworzącego (membre genótique) systemu, poprzedzającego tamten“.

Na zapytanie, dotyczące trzech zasad A, F, Z, należących do doktryny „ezoterycznej" mesyanizmu, Wroński nie daje odpowiedzi stanowczej, jasnej i wyraźnej. Mówi o charakterach zewnętrznych tych zasad, polecając usilnie ich zgłębianie, »bo strona »ezoteryczna« tej doktryny może być odkrytą dopiero w ostatnich okresach bytu ludzkości i nie miałaby żadnego pożytku dla dzisiejszego jej rozwoju*.

^e) Mowa tu o wzorach postaci:

^xl — Pl VTi+ pi V £2+ pi V £3 + • • • + pi" ’Vu_: ;

m    m    m    _m

^2⁼ p2 V £1 + pi \TEa + pi V + • • • + p3^m ~¹VŁ-. 1

w    ro    m    m

^X3 ⁼ Ps V m + pi \f\2 + pi V Sb + • • • ~h P3"^-1 V - 1 ) ^Xm =    P» V ^2+ Pm V S.3 + • • * + p"-l V I ’

gdzie x_i, x₂,.... x_m są pierwiastkami równania stopnia m-go (o współczynniku przy x^m ‘ równym 0); p_x ,0,, . . . p_m są pierwiastkami stopnia wi-go z jedności.

⁷) Zasada metody teleologicznej rozwiązywania równań algebraicznych daje eie w sposób prosty przedstawić w ten sposób

Jeżeli

f (X) = x^m—A₁ aT-¹ -(- A₂ X^m~² -f- . . . -j- (—■ l)^m A” = 0

jest danem równaniem algebraicznem stopnia m-go; jeżeli X* ,    1, X*+j    2»-i

są kolejne funkcye alef tego równania (n < m), to ivyznacznik

http://rcin.org.pl