page0264

262

dnie zginie. Ester rozkazała nareszcie Mardocheuszowi, ażeby wszystkich żydów, którzy się znajdują w stolicy, zgromadził i zh nią do Boga błagał. „Wstrzymajcie się, aodaia, od jadła i picia przez dni trzy; ja również z dziewicami, które mnie usługują, podobny post zachowam, a poiem udam się do króla, potmmo prawa, które tego zabrania, i zginę, jeśli jest taka wola Bożka. Mardocheusz rui tych miast ten rozkaz wykonał i trzeciego dnia Ester, przyodziana ubiorem ■ królewskim, udała się w głąb' pałacowych salonow, i zatrzymała się naprzeciw pokoju króla Kró! widząc ją zbliżającą się, spojrzał na nią oczyma łaskawemi i wzniósł nad mą berło złote, które trzymał w ręku. Królowa postąpiwszy nieco, pocałowała koniec berła. Król wyrzekł do niej: „Czego żądasz królowo Ester? Mów! gdybyś nawet prosiła mnie o połowę mego królestwa, oddałbym ci je ” Ester mu odpowiedziała: „Proszę cię najpokorniej, królu, abyś dziś wraz z Amantom raczył przybyć na ucztę, którą dla ciebie przygotowałam.” Kroi natychmiast; posłał po swego ulubieńca, i udali się obadwaj na ucztę do królowej. W czasie biesiady, kroi rozweselony winem, prosił na nowo królowej, aby się wytłumaczyła i powiedziała mu czego żąda, ponawiając przyrzeczenie, że wypełni wszystko, czegoby sobie życzyła. Prosiła go o łaskę przy bycia nazajutrz jeszcze z Amanem na ucztę, którą każe przygotować, obiecując objawić mu wówczas życzenia swoje. Aman więc wyszedł tego dnia uszczęśliwiony, pełen radości; lecz spostrzegłszy siedzącego przede drzwiami pałacu. Mardocheusza, który me poruszył się nawet z miejsca żeby go uczcić, niezmiernie się tern rozjątrzył. Powściągając jednak gniew swój, wrócit do siebie, rozkazał zgromadzić się przjjaciołom i swej żonie Zares, i przedstawiwszy im