page0350

342

Seyigne — Sevres

niej filologiczne wykształcenie. Prócz tego miała sposobność wykształcić się umysłowo na dworze Ludwika XIII. Nie tyle piękna, jak raczej pociągająca przyjemnością i dowcipem, wyszła w 1644 za margrabiego Henryka de Seyigne. Z małżeństwa tego pozostał syn Karol, i córka Franciszka Margarit ha, w r. 1669 zaślubiona hrabiemu Grignan i pod tem nazwiskiem znana. Markiz Seyigne, jednak wkrótce ochłodł w przywiązaniu do małżonki i wysłał ją do Bretanii, podczas gdy sam żył w Paryżu z Ninoną de Lenclos i innemi osławionemi kobietami. W r. 1651 zginął w pojedynku. Margrabina oddana całkiem wychowaniu dzieci, dopiero po upływie lar trzech wróciła do dworu. Surową moralnością obyczajów i udziałem w koteryi tak zwanych Precieases w hotelu Rambouillet, ściągnęła na siebie wiele szyderstw. Nadaremnie

0    względy jej starali się Turennijusz, Conti, jej krewny Bussy, Fouąuet i inni. W r. 1671, zięć jej, hrabia de Grignan, otrzymał zarząd Bretanii, gdzie udała się za nim i jego małżonka. Rozłączenie to zamieniło miłość jej dla córki w pewien rodzaj zagorzałej namiętności, i obie rozpoczęły między sobą ową sławną wymianę listów, która nieprzerwanie trwała przez lat 25. W listach margrabiny objawia się czysto kobieca dusza, piękny, wykształcony umysł i łagodna, lekko wzburzająca się fantazyja. Styl ma zręczny i poprawny, wysłowienie naturalne, trafne i obfite. Mimo to autorka właściwie niewznosi się do poglądu na swój czas. W ostatnich latach przebywała w Prowancyi u chorej córki, którą pielęgnowała. Umarła tam na zamku Grignan 16 Kwiet. 1696 na ospę. Pierwszy zbiór Lettres de Madame de Secigne a sa filie (2 tomy, Rouen i Haga) wyszedł w 1726. Kawaler Perrin dokonał wydania w 4 tomach r. 1734, do którego w 1737 przybyły jeszcze 2 tomy. Jako przyjaciel rodziny, Perrin zebrał także materyjały do not objaśniających, i korzystał z nich przy całkowitem wydaniu z roku 1754 (8 tomów, Paryż). Potem następują wydania Vancelles’a (10 tomów’ Paryż, 1801); Grouvelle’go (8 tomów, 1806), nakoniec pod każdym względem znakomite Montmerque’go de St. Surm (10 tomów, Paryż, 1818—19, wraz z tomem dodatkowym, 1820). W nowszych czasach wyszły wydania Gaule deSt. Germain (12 tomów, Paryż, 1823) i Le-fevra (6 tomów, 1843). Walkenaeer ogłosił Memoires touchant la bie et les -eerits de Mad. de Semgne (2 tomy, Paryż, 1842—43). Hrabina Franciszka Margarita de Grignan, ur. 1648, zmarła 13 Sierpnia 1705 była to znakomicie piękna i filozoficznie ukształcona kobieta. Powaga i chłód, panujące w jej listach, stanowią zupełny konstrast z charakterem jej matki. Jedna z jej córek Margrabina de Simiane, u rod. 1674, zm. 1737 przedstawia się w ustach jako bożyszcze |5ani Sevigne. Karol Markiz de Serigne, ur. 1647, od znaczył się w wielu wyprawach, Ninon uwiodła go podobnie jak i jego ojca, zmarł bezdzietnie 27 Marca 1713.

Sevre (Snavedria), nazwisko dwóch rzek we Francyi, z których pierwsza, Secre-Nantaise bierze początek w departamencie Denx-Sevres, przerzyna Wandeę, departament Niższej Ligiery i wpada pod Nantes do Ligiery. Długość biegu wynosi około 14 mil. Rzeka ta płynie pod miastami Mortagne

1    Clisson.—Druga rzeka tegoż nazwiska, Serre-Niortaise, bierze początek rów

nież w departamencie Denx-Sevres, potem płynie przez departamenta Wandei i Charente-Inferieure; długa jest na mil 23, z których 15 spławnych. Płynie pod miastami La Mothe.St.-Heray, Saint-Maixent i Niort.    F. H. L-

Sevres (departament des Devx-Sevres), graniczy z departamentami Mai-ne-et-Loire na północ, Charente-Inferieure na południe, od zachodu z Wan-deą a od wschodu z dcpartementem Vienne. Powierzchnia dochodzi 3 mili kw.;