tpn 1 2248
0901

dr. józbf Siemiradzki: geologia ziem polskich 99

ski lignitowe lub współrzędne im iły z fauną mięczaków przybrzeżnych, jak Geriłhium, Pleurotoma etc.; 3) Ławice litotamniowe oraz współrzędne im piaski otwornicowe z Amphistegina Haueri, i inne utwory mieliznowe; 4) Utwory limanowe z fauną właściwą, złożoną z nielicznych tylko, ale zato gromadnie występujących form rodzaju Errillia, Modiola i Cardium; 5) Utwory słodkowodne; 6 Rafy koralowe lub mszywiołowe. Wszystkie powyżej wymienione laciesy spotykamy w najrozmaitszych poziomach śródziemnomorskiego miocenu.

Utwór solny starszy Wieliczki i Bochni Najstarszym utworem mioceńskim są warstwowane pokłady solne Wieliczki i Bochni, osadzone przed wypiętrzeniem Karpat, i wraz z tennź górami wypię-, trzone i pofałdowane, znamionujące się obecnością dolno-mioceńskiego korala Caryophyllia sal/naria. Współrzędnymi z tym niższym utworem solnym są iły dolno-mioceńskie z Morawskiej Ostrawy.

Miocen środkowy (helveiien) wykształcił się w rozmaitych okolicach południowo polskiego zagłębia mioceńskiego w sposób nie jednolity, a mianowicie wyróżnić w nim możemy następujące faciesy:

Ily solne i warstwy baranowskie. 1) Górny (bryłowy) utwór solny Wieliczki, oraz niewarstwowane iły solne całego Podkarpacia, górne iły mioceńskie Szląska, zawierające Aturia Aturi, Peden de-nudatus i Terebratula cfr. grandis, wreszcie szeroko zarówno na Podolu galicyjskiem jak w^T zatoce nadnidziańskiej rozpowszechnione siwe łupkowe iły z fauną dużych gładkich lub słabo żebrowanych przegrzebków jak: Peden denudatus, P. Koheni, oraz 2erebratula cfr., grandis, (t. zw. na Podolu warstw y »P>aranowskie«).

Utwór burow^ręglowy Podkarpacia i Podola. 2) Drugim faciesem brzegowym środkowego miocenu są warstwy piasków i iłów zawierające pokłady burowęgla, rozpostaide na całem Podkarpaciu, znamionujące się obecnością wielkich gatunków rodzaju Cerithium o grubo groszkowanej skorupie, jak Cerithium lignitarum, Cer. bidentatum, Cer. Duboisi (tu należą kopalnie burowęgla w Myszynie, Dżurowie i Nowosiehcy, w których oprócz wymienionych charakterystycznych dla środkowego miocenu ślimaków znaleziono zęby bezrogiego nosorożca Aceradherium Lemaniense). Zupełnie współrzędne warstwy piasczyste, zawierające tu i ówdzie płaskury burowęgla rozwinęły się szeroko na granicy Wołynia i Podola, od Krzemieńca do Oleska i Podhorzec w Galicyi, oraz na wschodniem zboczu lwowsko-toma-szowskiego roztocza około Żółkwi i Rawy Ruskiej. (Kopalnie węgla w Krzemieńcu, Glińsku, Potyliozu).

Pleurotomowc iły Korytnicy. Współrzędne z piaskami środko-wo-nuoceńskiemi są dalej znane z mnóstwa przepysznie zachowanych skamieniałości iły z Korytnicy nad Nidą.

7*