IX. Całka oznaczona
i analogicznie
(8)
b—a
6
W ten sposób dochodzimy wreszcie do wzoru przybliżonego
W ostatnim wzorze pole figury pod krzywą jest zastąpione przez pole figury ograniczonej od góry zwykłą parabolą (o osi pionowej), przechodzącą przez trzy punkty krzywej: dwa skrajne i środkowy.
Gdy zwiększa się stopień k wielomianu interpolacyjnego, tzn. prowadzi się parabolę (3) przez coraz większą liczbę punktów krzywej, można liczyć na uzyskanie większej dokładności. Jednakże w praktyce dogodniejsza jest inna droga, oparta na połączeniu interpolacji parabolicznej z rozdrabnianiem przedziału.
324. Rozdrobnienie przedziału całkowania. Przy obliczeniu całki J /(,r) dx można postąpić na-
«
stępująco. Rozbijamy najpierw przedział <a, ó> na n równych części
*„> (*o — a, x. = b)
(9)
J f(x)dx+ f f{x)dx+ ... + J f(x) dx .
Teraz do każdego z przedziałów zastosujemy interpolację paraboliczną, tzn. będziemy obliczali całkę (9) za pomocą jednego z wzorów przybliżonych (4), (6), (8).
Łatwo się przekonać, że stosując wzory (4) lub (6) otrzymamy w ten sposób znane nam już wzory prostokątów i trapezów (1) i (2).
Zastosujemy teraz do obliczania całek (9) wzór (8), przy czym oznaczamy jak wyżej
f(x,) = y,,
"* *1+1/2 > /(*l+l/2) “ y<+l/2 •
Otrzymujemy
X,+Xu.t
2
J' f(x) dx * ^^-(yi+4ym+yt),
Na koniec dodając stronami te równości otrzymujemy wzór