120

A HibUl. IM1U.1 .Vv»i    r.., r ), buui :uO

ISBN D4H1II ł-7. © by »N TOS >«}

120    4 BLDOWA CZĄSTECZKI

elektronu przyjmuje określoną (i dużą) wartość, np. 0.9 (prawdopodobieństwo 1 oznacza pewność). Pierwszy z tych dwóch sposobów zastosowano w przypadku przedstawionym na rys. 4.1. drugi — w przypadku przedstawionym na rys. 4.2. Po lewej strome rys. 4.la podano schematyczny wykres części kątowej orbitali l.v dwóch oddalonych od siebie atomów wodoru. Po prawej stronie rysunku przedstawiono położenie jąder atomowych. jakie zajmują w cząsteczce H₂. Widzimy teraz, ze obydwa diagramy nawzajem się przenikają, następuje zatem nakładanie się orbitali Dalszą cechą obu rozpatrywanych orbitali atomowych jest to. że wykazują one taką samą symetrię w stosunku do osi łączącej w cząsteczce obydwa jądra. Są to bowiem orbitale symetryczne względem obrotów o dowolny kąt wokół osi wiązania. Oś tę będziemy nazywać osią x.

Rozważania tc wskazują, zc orbitale l.v wodoru spełniają warunki konieczne, by ich kombinacja liniowa dawała efektywny orbital cząsteczkowy. Odpowiada im identyczna energia. Pokrywają się, gdy jądra atomowe znajdują się w takiej samej odległości od siebie jak w cząsteczce H-. Odznaczają się taką samą symetrią w stosunku do osi łączącej obydwa jądra.