- iLibrary Keader
DnałalnoM Mtcp Obywatelskiej na tle pt Zeman społecznyth w powojennej Polsce
czołowym miejscu znalazła się ochrona bezpieczeństwa publicznego oraz wykonywanie poleceń organów bezpieczeństwa, co świadczy o tym, iż proces usamodzielniania Milicji nie był tak radykalny.
Realizując wymienione zadania, funkcjonariusze Milicji korzystali z wielu uprawnień, m.in. do legitymowania osób w celu stwierdzenia tożsamości, do zatrzymywania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub naruszających porządek publiczny, do użycia środków przymusu bezpośredniego, a także broni palnej. Użycie broni traktowano jako środek ostateczny w przypadku, gdy inne sposoby okazywały się niewystarczające.
] W akcie z 21 grudnia 1955 roku określono również organizację Milicji Obywatelskiej. Organem centralnym była Komenda Główna, a jednostkami terenowymi: na szczeblu województwa - komendy wojewódzkie, powiatu - komendy powiatowe i na najniższym poziomie w dużych miastach - komend) dzielnicowe, a w gminach - komisariaty i posterunki.
Po rocznym okresie, w którym sprawry porządkowe były wyłączone z zakresu problematyki bezpieczeństwa na mocy ustawy z 13 listopada 1956 roku o zmianie organizacji naczelnych organów administracji publicznej w zakresie bezpieczeństwa publicznego, uległ likwidacji Komitet do spraw Bezpieczeństwa Publicznego przy Radzie Ministrów. Spraw)' bezpieczeństwa zostały włączone do kompetencji ministra spraw wewnętrznych i jego organów terenowych - komend wojewódzkich i powiatowych Milicji Obywatelskiej.
Wykres 8 Stan osobowy MO i SB 80000 |
w latach 1957 i 1987 | |||
60000 |
n | |||
40000 |
1 |
0 MttlKMOBttnm | ||
20000 |
^ MKuamiMasu | |||
• • |
0 |
W odmiennej zatem niż stalinowska rzeczywistości ponownie połączono organizacyjnie Milicję i organy policji politycznej, funkcjonującej wówczas pod nazwą: Służba Bezpieczeństwa (SB). W zasadzie przyjęty w 1956 roku model organizacyjno-kompe-tencyjny przetrwał z drobnymi zmianami aż do upadku systemu realnego komunizmu