Cele wych733 bmp

—    Problemy . przestrzennego zagospodarowania: rozwój i rozmieszczenie osiedli ludzkich, strefy przemysłowe i_; r.ejony wypoczynku, optymalna wielkość aglomeracji:., -rozległo zadania ochrony środowiska.

—    Przebudowa tradycyjnych warunków życia na wsi.; Koncepcja wsi nowoczesnej łączącej walory środowiska naturalnego z instytucjami i %vygodami miejskimi.

—    Miejsce zamieszkania w stosunku do miejsca pracy. Różne koncepcje najlepszego dla ludzi ukształtowania tego stosunku.

—    Sytuacja w krajach rozwijających się. Tożsamość i odrębność kulturowa. Model rozwiniętego społeczeństwa przemysłowego a doświadczenia i potrzeby krajów rozwijających, się. Światowe perspektywy społeczeństwa postindustriałnego.

V. Praca ludzka w warunkach rozwoju i techniki

—    Nowoczesne przemiany pracy ludzkiej. Praca z maszyną i w zespole. Kapitalistyczny system organizacji pracy-i stymulowania jej wydajności. Praca alicnowana. Społeczne warunki samourzeczywistniania się człowieka w pracy.

—    Nowoczesny postęp techniczny i jego znaczenie dla prący ludzi. Teorie, wedle których postęp ten mechanizuje pracę ludzką aż do granic jej odczłowieczenia; życie prawdziwie ludzkie jest możliwe tylko w czasie wolnym^- od jaraćyiZKrytyka tych teorii. Automatyzacja i możliwości likwidowania pracy przy taśmie. Rosnące znaczenie wykształcenia. Perspektywy upowszechniania pracy pozwalającej na osobiste zaangażowanie.

—    Rewolucja naukowo-techniczna i jej konsekwencje dla pracy ludzi. Kwalifikacje zawodowe jako zdolność do aktywnego uczestniczenia w rozwoju nauki i do jej zastosowań w praktyce. Drogi wiodące do upowszechniania kultury naukowej. Szybkość postępu naukowo-technicznego; wyzwanie do nieustającego nowatorstwa. Praca jako żródio. społecznych doświadczeń: zespołowa organizacja, zbiorowa i indywidualna odpowiedzialność; Problemy udziału ludzi pracy w planowaniu, i. zarządzaniu. pro_: dukcją.

—    Czas wolny od pracy,- jego różne składniki i różne funkcje w życiu ludzi. Wzrost czasu wolnego w nowoczesnej cywilizacji i jego zagospodarowanie. społeczne i indywidualne. Czas odpoczynku i regeneracja sit; czas zajęć i zamiłowania; czas samokształcenia. Znaczenie czasu wolnego, nawet zużywanego „bezinteresownie", 'dla pracy zawodowej,' zwłaszcza ' takiej',Tćtó-i ra wymaga- żaangaźówahia całej osobowości, » -M ..' Ni ii.

—    Problemy - pracy W spdłeczeństwach rozwijająćyóh

- ■; .    ^: .- fi-

VI. Kultura jako czynnik rozwoju społecznego ^{:i v}' ¹ i indywidualnego

—    Główria^: funkcja- społeczna kultury w przeszłości:' ozdoba

życia. Kultura elitarna i kultura ludowa jako dwie różne-formy toj ozdoby. Twórczość samotnych artystów i uczonych — jej ograniczona rola społeczna. Wiek oświecenia w Europie i proces powstawania kultury ogólnospołecznej; jej rosnące,, znaczenie w życiu narodów’ i jednostek. Program powszechnego , kształcenia.    ‘ ‘ ’

—    Sytuacja współczesna. Rozwój nauki i jego cechy charak

terystyczne, wyodrębniające fazę nowoczesn4_ód minionych etapów historii nauki. Rozwój' techniki'-współczesnej i' jej różnice w stosunku' do techniki wieków minionych, a zwłaszcza XIX-w; Sojusz nauki i techniki: rewolucja naukowo-techniczna,', swoisty fenomen naszej epoki. Znaczenie tej rewolucji dla-życia¹'społecznego i-gospodarczego.    • >’•

—    Problem „dwóch -kultur"; naukowo-technicznej i literacko-¹

-artystycznej. Przeciwieństwa- i możliwości ich'przezwyciężenia; Sojusz techniki i sztuki w przemyśle, urbanistyce i architektur rze, filmie i sztukach plastycznych. Nawiązania do tradycji"grec-’ ko-rzymskich, średniowiecznych, renesansowych. ¹ NoWoĆzesne pojęcie humanizmu, wykraczające poza jogo' treść filozoficzną; ogarniające'problematykę nauki i techniki w służbie’ człowieka; Humanizm i praca.    •    . ■    .1 T «

—    Eksplozja oświatowa w połowie w. XX. Proces upowszech

niania wykształcenia średniego i wyższego. Edukacja perma*-ncnlna. Kształcenie kadr jako zasadniczy czynnik rozwoju. Kształcenie jako pogłębianie procesu osobistego uczestnictwa w kulturze. Kształcenie na tradycyjnych dobrach kultury i współczesna krytyka tego programu. Inspiracja'i animacja sił-twórczych i dążeń nowatorskich.    " *•    '    : '■

—    Rosnące znaczenie kultury jako czynnika rozwoju społe

czeństw i jednostek a problematyka sterowania tyto rozwojem; Planowanie o różnym zasięgu czasowym. Przyszłość' jako' śr^ia-dome dzieło ludzi. Prognozy i futurologia.    •    * •

—    Charakter nowoczesnego środowiska kulturalnego. Rozwój

314

315