Image0052 BMP

przy czy ni

A

1

R,

(5.11)

nazywamy przewodnością magnetyczną lub permeancją odcinka obwodu magnetycznego.

Z wzorów (5.9) oraz (5.10) znajdujemy jednostki główne: oporu magnetycznego i przewodności magnetycznej w układzie SI; otrzymujemy

1[RJ = 1, f =*/H,

V-5

_{r n} V-8 t M1=I- =1 H,

^{L J} A

przy czym 1 H oznacza jednostki; indukcyjności, zwaną heurem.

5.2.2. Połączenie szeregowe i równolegle oporów magnetycznych

Rozpatrzymy połączenie szeregowe dwóch sąsiadujących ze sobą odcinków obwodu magnetycznego, na przykład odcinki o długościach /, oraz l₂ w obwodzie magnetycznym z rys. 5.3.

Napięcie magnetyczne na tym połączeniu jest równe sumie napięć magnetycznych wzdłuż poszczególnych odcinków, czyli

gdzie:

zgodnie z prawem Ohma dla obwodów magnetycznych, przy czym 4> jest strumieniem magnetycznym w tych odcinkach rdzenia. Wobec tego

2)*.

skąd wynika, że opór magnetyczny omawianego połączenia szeregowego jest równy

(5.12)

Na podstawie wyrażenia (5.12) stwierdzamy, że opór magnetyczny szeregowo połączonych odcinków obwodu magnetycznego równa się sumie oporów magnetycznych tych odcinków. Można wykazać, że w przypadku połączenia równoległego odcinków obwodu przewodność magnetyczna połączenia równa się sumie przewodności magnetycznych tych odcinków. Oznacza to, że opory magnetyczne połączeń oblicza się podobnie jak rezystancje w obwodach elektrycznych.

Opór magnetyczny odcinka obwodu jest odwrotnie proporcjonalny do przcnikalności magnetycznej p. Przenikalność magnetyczna ciał ferromagnetycznych zależy od natężenia pola magnetycznego, a więc zależy od strumienia magnetycznego d>. Wobec tego opór magnetyczny odcinków' obwodu wykonanych z dal ferromagnetycznych jest nieliniowy;

|*,Uitu- opór magnetye/ny szczelin obwodu m jpiictyc/nrgo jest wielkości;] Mtdą f/i /<„■-• "ii t), .1 więc jest liniowy. Z lego powodu pr/y obliczaniu obwodów magnetycznych

*    i' "ii.iiim b /. dal ferromagnetycznych stosowane są metody obliczania obwodów nic-

ll> '-"W. Sili.

1‘miwi> Ohma dla obwodów magnetycznych ma znaczenie raczej teoretyczne i w obli-- ** ni,u h stosowane jest stosunkowo rzadko. Metody obliczania obwodów' magnetycznych ........... w paragrafach następnych.

V V Prawu Kirchhoffa dla obwodów magnetycznych

W

*    ' l. Pierwsze prawo Kirchhoffa

Węzłem obwodu magnetycznego nazywamy obszar, w którym zbiegają się więcej ■»i <b.a odcinki obwodu; na przykład węzłami obwodu magnetycznego z rys. 5.4 są ob-mo    (. fi.

Niech </>,, 0₂, <I>_if oznaczają strumienie magnetyczne w obwodzie z rys. 5.4. Strumień •»>.>( Mi-iye/ny przenikający dowolną powierzchnię zamkniętą równa się zeru, wobec czego utm.i 'i', | <1^ strumieni dopływających do powierzchni S na rys. 5.4 równa się strumie-■*>"wi 'l>, wypływającemu z tej powierzchni, czyli

d>, +<P₂~ 0₃ = O.    (5.13)

Rys. 5.4. Przykład obwodu magnetycznego

1'ogólniając równanie (5.13), otrzymujemy I prawo Kirchhoffa dla obwodów magne-twnych: suma algebraiczna strumieni magnetycznych ir węźle obwodu magnetycznego t.oni.t ,\ię zeru, czyli

o.    (5.14)

Sumę algebraiczną £<P* układamy, kierując się zwrotami strumieni magnetycznych w węźle, zupełnie podobnie jak sumę £ l_k w 1 prawie Kirchhoffa dla obwodów elektrycz-

IIHll.

V '.I. Drugie prawo Kirchhoffa

Napiszemy równanie na podstawie prawa przepływu dla linii zamkniętej abeda, zazna-i/unci linią przerywaną na rys. 5.4, Przyjmując, że zwrol obiegu jest zgodny z ruchęw wskazówek zegara, mamy

j U ■ dl - /, z, -l₂z,. (5.15