ego ogólnym rozwiązaniem jest
ego ogólnym rozwiązaniem jest
(11.120)
\btayub‘Ka . a*
,n> - ' - , ; ( U2!>1' 2b
e: (.'1, Ci są stałymi całkowania.
Warunki brzegowe Ola rozwiązania równania różnic/kowego (11.119) przybierają postać 1 ( - «J — (u) = 0, wobec czego uzyskujemy spełnienie warunku brzegowego (11.47) dla a = ±a. Spełnienie warunku brzegowego dla .4(_v) wymaga, aby funkcja ta była parzysta względem -v, co ma miejsce, C3 = 0 w zależności (11.120). Podstawiając .v— t. rr do tej zależności, otrzymujemy zatem
C'i=i
eh
2 b
Jnic z warunkiem brzegowym, wobec czego
ltwjygh Ii„
A < a )=.i
Przybliżone rozwiązanie rozpatrywanego zagadnienia wyraża się wzorem
, l (iwyg.'y Bn
,/ 1 eh |
ii.r |
\ |
2 b |
i *y | |
- -1 |
1 cos • | |
tu; |
2 b | |
ch |
2b |
i/(a, >')=j
1 im Sf')ybli„
Jx=.....j
(/ (" r rt"
2 b
- 1
2 b
01.122)
1 it r
sb
( r'u Sciyhllti 2b a.r
J v = — - ■ = — ) . ■ ■■ COs
fi r.\ ' ir“ Itn Ib
cli
Ib
Zagadnienia brzegowe polegają, jak wiadomo, na wyznaczeniu rozwiązania układu wnań różniczkowych przy spełnieniu określonych warunków- brzegowych. Wspomniany lad równań różniczkowych zawiera na przykład równania Laplace’a lub Helmholtza, vięc równania o stosunkowo prostej postaci. Podstawową trudność tej metody stanowi dnienie warunków brzegowych. Moż.liwy jest inny sposób podejścia do zagadnień tcgowych, a mianowicie sformułowanie w postaci układu równań całkowych. Tego rodzaju sltłt tniił[>\Młiiic pozwala w stosunkowo prosty sposób uzyskać spelun-nic wauników brzegowych, .1 samo rozwiązanie zagad ni cni a otrzymuje się przy zic-Iom > wanm metod przybliżonych.
Istnieje szereg metod przybliżonych rozwiązania równań całkowych [K, 11, 271- W dalszym ciągu ograniczymy się do omówienia prostej metody, która sprowadza równania całkowe do układu liniowych równań algebraicznych. Otrzymany w ten sposób układ równań rozwiązuje się numerycznie przy zastosowaniu elektronicznych maszyn cyfrowych.
Sformułowanie zagadnień brzegowych w postaci równań całkowych pozwala otrzymać pi/yhliżonc rozwiązanie problemu, a metoda postępowania nosi nazwę metody równań • ttikowyih. Metoda ta znajduje w ostatnich latach szerokie zastosowanie przy analizie pól elektromagnetycznych, bowiem umożliwia badanie układów o złożonej postaci.
11.5.2. Sprowadzanie równań całkowych do układu liniowych równań algebraicznych
Wiele zagadnień z zakresu analizy pól elektromagnetycznych prowadzi do równań całkowych Fred hol ma. Dwuwymiarowym równaniem całkowym Fredholma drugiego rodzaju nazywamy równanie o postaci
/(.v, v) + fj f (x'. y') K (,v, y, x'. y') djc'dy' = y (.v, y 1, (IM23)
s
gdzie: ,v', y' są zmiennymi całkowania, c) jest funkcją znaną, określoną w obszarze zaś/D;, r) jest funkcją nieznaną w tym obszarze. Funkcja K(x.y,.x\y') nazywa się ntdretn równania całkowego i określona jest dla każdej pary punktów (_v, y) oraz (.v\ y') w ohsz.arzc Ó. Zakładamy, że wszystkie funkcje występujące w równaniu całkowym są całkowalne w obszarze S.
Dwuwymiarowym równaniem całkowym Fredholma pierwszego rodzaju nazywamy ró- nanie o postaci
JI / (*' s y') K (X, y, V, y1') d.\'dy1' = g (x, y). (11.124)
S
Nieznana funkcja/(.r, y) występuje w tym równaniu tylko pod znakiem całki.
Trójwymiarowe równania całkowe Fredholma pierwszego i drugiego rodzaju mają postać podobną i dotyczą obszaru trójwymiarowego.
Metodę sprowadzania równań całkowych do układu liniowych równań algebraicznych przedstawimy na przykładzie równania (11.123).
Dzielimy obszar S na N obszarów elementarnych A.S',, Aó\, i przedstawiamy
całkę w równaniu (] 1.123) w postaci sumy całek w poszczególnych obszarach elementarnych, wobec czego równanie to przybiera postać
./ (v. y H- V f |'/(.*'. r)Mv, y. v', y')dx’dy'=g(\, y). (11.125)
u 1 \S„
Przyjmujemy, że w każdym obszarze dcmciitarnym tunkcja /(.v,y) jest stała i równa ./*.■ ,/* josi zatem równa przybliżonej wartości funkcji /(.v,y) w obszarze elementarnym